زهرا سالارزائی - کارشناسی ارشد زمین شناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد زاهدان
مریم شوکتیان - کارشناسی ارشد علوم تربیتی دانشگاه آزاد مشهد
سعیده خنفری - کارشناسی زبان وادبیات فارسی دانشگاه پیام نور خرمشهر
اعظم حسنی - کارشناسی کتابداری دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال

آموزش محیط زیست باید به وسیله ای برای درگیر کردن ذهن های جوان در هیجان مشاهده دست اول طبیعت و درک الگوها و فرآیندهای دنیای طبیعی و اجتماعی تبدیل شود تا از زیستگاه و محیط اطراف آن که بخش عمده ای از آموزش محیطی است مراقبت شود. آموزش زیست محیطی فرآیندی است که به فراگیران امکان می دهد مسائل زیست محیطی را بررسی کنند، در حل مشکلات شرکت کنند و برای بهبود محیط زیست اقدام کنند. در نتیجه، افراد درک عمیق تری از مسائل زیست محیطی پیدا می کنند و مهارت هایی برای تصمیم گیری آگاهانه و مسئولانه دارند. سلامت و رفاه انسان ارتباط تنگاتنگی با وضعیت محیط دارد. محیط های طبیعی با کیفیت خوب، نیازهای اساسی را از نظر هوا و آب پاک، زمین حاصلخیز برای تولید غذا و انرژی و نهاده های مواد برای تولید تامین می کنند. هدف اولیه آموزش محیط زیست انتقال دانش در مورد اصول مورد نیاز برای حفاظت و استفاده از منابع طبیعی برای موجودیت بشر است. آموزش زیست محیطی دانش و تجربه لازم برای درک ارزش چنین دیدگاه های مهمی را می دهد. آگاهی و حساسیت نسبت به محیط زیست و چالش های زیست محیطی. دانش و درک محیط زیست و چالش های زیست محیطی. نگرش های مربوط به محیط زیست و انگیزه برای بهبود یا حفظ کیفیت محیطی. مهارت های شناسایی و کمک به حل چالش های محیطی. این فراگیران را تشویق می کند تا بررسی کنند که چگونه و چرا چیزها در جهان اتفاق می افتند و با تقویت مهارت های تفکر انتقادی و خلاق، درباره مسائل پیچیده محیطی تصمیم بگیرند. این به تولید نسلی از کارکنان، سیاست گذاران یا تصمیم گیرندگان و مصرف کنندگان آگاه کمک می کند. در سطح مدرسه ابتدایی، آموزش محیط زیست می تواند به شکل برنامه درسی غنی سازی علم، سفرهای علمی تاریخ طبیعی، پروژه های خدمات اجتماعی و مشارکت در مدارس علوم در فضای باز باشد. این مقاله با روشی توصیفی به بررسی اهمیت، مزایا و راهکارهای آموزش مهارت های زیست محیطی به فراگیران می پردازد.

آموزش محیط زیستی، مهارت های محیط زیستی، نظام آموزشی، فراگیران.