عباس ورناصری ثابت - آموزش و پرورش اندیکا
فاطمه فرخی فرد - آموزش و پرورش کهگلویه و بویراحمد
سیده سمیه صادقی جو - آموزش و پرورش کهگلویه وبویراحمد
رقیه حسینی - آموزش و پرورش فارس
صدیقه شایسته نژاد - آموزش و پرورش کهگلویه وبویراحمد

آموزش و پرورش یکی از مهمترین عوامل رشد فکری، اخلاقی، دینی، فرهنگی و تربیتی انسان های یک جامعه ی پویااست. با توجه به نفوذ معنوی معلم و نقش الگویی او در میان دانش آموزان، رکن اصلی در پیشبرد این هدف شخص معلم می باشد و نقش او از دیگر افراد بسیار برجسته تر می باشد چنان که بیشتر اوقات را دانش آموزان در مدرسه زیر نظر او سپری می کنند و معلم با توجه به محتوایی که در اختیار دارد برای دستیابی به این هدف تلاش و کوشش فراوانی می کند، همچنین رابطه دانش اموز با معلم یک رابطه باطنی و معنوی است و از این رو دانش آموز معلم را شخصیتی محترم و ممتاز می داند که او را در بزرگ شدن و به استقلال و آزادی رسیدن، و به عضویت رسمی جامعه در آمدن کمک و مساعدت می نماید معلم با روح و جان دانش آموز سروکار دارد و به همین جهت بعنوان یک الگوی محبوب و مطاع پذیرفته می شود . دانش آموز اگر چه قبلا در محیط خانواده علوم و اطلاعات فراوانی را کسب کرده رفتارهایی را آموخته و به اموری عادت کرده و تا حدودی شخصیت او شکل گرفته است ولی هنوز شکل ثابت به خود نگرفته و تا حد زیادی قابل انعطاف و تغییر می باشد. کودک و نوجوان در این سنین از محیط خانواده خارج می شود و بطور رسمی در اجتماعی جدید یعنی مدرسه پذیرفته می شود، دانش آموز در این اجتماع جدید فرصت می یابد تا افکار و اندوخته های دینی و اخلاقی گذشته اش را مورد بازنگری قرار دهد و شخصیت خویش را بسازد و تکمیل و تثبیت نماید. ازجمله ملاک هایی که در گزینش و ارائه ی محتواهای تربیتی مورد توجه قرار می گیرد ملاک های دینی و اخلاقی است. راهکارهای زمینه سازی تربیت دینی و اخلاقی در آموزش و پرورش، با تاکید بر روش های آموزش محور دینی و اخلاقی ، همراه با نمونه هایی از سیره ی پیامبر گرامی اسلام (ص) و ائمه اطهار (ع) ارائه می گردد. کلمات کلیدی: مدرسه، دانش آموز، تربیت