جواد باستانی - - کارشناسی ارشد الهیات و معارف اسلامی، گرایش فقه و حقوق اسلامی، دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره) قزوین
ناهید شجاعی - کارشناسی روانشناسی عمومی، دانشگاه پیام نور بهبهان
سارا یزدانی - کارشناسی علوم اجتماعی ، گرایش پژوهشگری، دانشگاه پیام نور گیلان غرب
اسماعیل مهدوی فرد - کارشناسی ارشد، رشته علوم تربیتی گرایش تحقیقات آموزشی

هیچ انسانی مجرم متولد نشده است بلکه انحراف و مجرمیت انسان زاده محیط،فضای زیست و یکسری علل غالب است که عمدتا همپوشانی هایی بین آنها دیده می شود.انحراف و آسیب های اجتماعی در هر جامعه ای مشهود است که متاسفانه قربانیان اصلی آنها اعضای ضعیف جامعه یعنی کودکان و نوجوانان هستند. کودکان و نوجوانان نیز در ابتدای امر در بستر همین محیط رشد کرده و اولین چیزی را که تجربه میکنند،زندگی در بستر محیط زندگی است.بنابراین می توان منشآ بسیاری از انحرافات اجتماعی را محیط زندگی آنان دانست.نحوه جامعه پذیری این دسته از افراد تعیین کننده میزان انحراف آنها می باشد که سنگ بنای آن کانون خانواده و محیط زندگی است.محیط زندگی زمینه ساز برآورده شدن انتظارات،نیازها و شکوفایی استعدادهاست.اگر محیط زندگی نتواند توقعات اطفال و نوجوانان را برآورده سازد،آنها از طریق الگوهای نابهنجار سعی در دست یابی به خواسته های خود کرده و در نهایت تبدیل به یک شخص نابهنجار خواهند شد.محیط دیگری که در این مسیر انتظار کودک و نوجوان منحرف را می کشد کانون اصلاح و تربیت است.در این محیط تلاش می شود تا نیمی از انتظارات و توقعات آنان برآورده شود.اما امر مهم در این فرایند حمایتی و تربیتی تمهیدات بعد از خروج از کانون اصلاح و تربیت است.که مهم ترین آن تغییر باور منفی جامعه به باور مثبت نسبت به این دسته از اطفال و نوجوانان است.زیرا این جامعه و باور اجتماعی اصلی ترین بستر برای پرورش نسل سازنده و پویا است.

انحرافات اجتماعی،اطفال و نوجوانان،محیط زندگی،کانون اصلاح و تربیت،نظارت اجتماعی