هدی شریعتمداری - دانشجو کارشناسی ارشد فیزیولوژی جانوری، دانشگاه شهیدبهشتی

اوتیسم ((ASD یک اختلال طیفی است ، یعنی با طیف وسیعی از شدت خود را نشان می دهد. این بیماری با عدم موفقیت فرد مبتلا در برقراری ارتباط و تعامل اجتماعی با دیگران مشخص می شود. بیماران مبتلا به اوتیسم معمولا الگوهای رفتاری محدود، تکراری و کلیشه ای از خود نشان می دهندکه این لزوم تشخیص و درمان زودهنگام را نشان می دهد. دلیل اصلی ایجاد فنوتیپ بیماری اوتیسم هنوز نامشخص است اما تغییرات اپی ژنتیک و محیطی پیش از تولد و یا دوران حساس پس از تولد، از جمله ایجاد شرایط استرس زا، مانند جدایی نوزاد از والد در بدو تولد که دوران حساس شکل گیری بسیاری از فرآیندهای مغزی ست ، می تواند منجر به ایجاد اختلالات پایدار و دراز مدت و بروز رفتارهای مرتبط با اوتیسم گردد. اوتیسم درمان قطعی دارویی ندارد اگرچه ؛ مطالعه های زیادی برروی تاثیر مثبت داروی -Nاستیل سیستئین مبنی بر کاهش اثرات التهابی مغز گزارش شده است . بااین حال تاکنون مکانیسم های مولکولی این دارو به طور کامل اثبات و شناسایی نشدهاست . . بنابراین در این مطالعه در صدد برآمدیم تا اثر مستقیم این درمان دارویی برروی رفتارهای تکراری، محدود و تعاملات اجتماعی مرتبط در مدل حیوانی شبه اوتیستیک مورد ارزیابی قرار دهیم . به منظور دستیابی هرچه کارآمدتر به هدف موردنظر، پس از القاء مدلسازی بیماری، توسط جداسازی از مادر، درمان در گروه های بیمار به روش گاواژ در زمان و دوز ثابت مشخص شده، صورت گرفت . سپس جهت اطمینان از اختلال مغز و مقایسع عملکرد دارو در گروه اوتیسم درمان شده نسبت به سایر گروه ها، هر نمونه مورد تست های رفتاری مربوطه قرار گرفت .

اختلال طیف اوتیسم ، تست رفتاری، جداسازی از مادر، -Nاستیل سیستئین