نسترن منصوریه - استادیار، گروه روانشناسی بالینی ، دانشکده علوم پزشکی آزاد تبریز، واحد علوم پزشکی آزاد تبریز، تبریز، ایران-

بخشش یک فرایند انطباقی و از جمله سازگاری های شناختی انسانها می باشد و با سلامت عمومی مرتبط است . بخشش منجر به تنطیم انگیزه بین فردی نسبت به متخلف در پی آسیب می شود، برعوامل متعددی که بر تعامل با متخلف در آینده خواهد داشت و احتمال آسیب های آینده تاثیر گذار خواهد بود. هدف بررسی حاضر بررسی تغییرات نوروسایکولوژیکال در طی فرایند بخشش می باشد. روش پژوهش در مطالعه حاضر مروری بر مطالعات گذشته طی بیست سال اخیر در حوزه نوروسایکولوژی بخشش توسط روش مطالعات مرور روایتی با تاکید برتحقیقات عصب شناسی می باشد. طبق یافته ها بخشش را می توان فرآیندی روانی توصیف کرد که از دو مرحله تشکیل شده است . اول، تصمیم برای بخشیدن عامل ، و دوم، بازداری از احساسات انتقام جویانه . میل به انتقام را به نواحی مبتنی بر پاداش در مغز مرتبط می کند، نواحی پیش پیشانی را که احتمالا با مهار احساسات انتقام جویانه مرتبط است ، و فعالیت عصب شناختی ذهن با ارزیابی مقاصد و اهداف فرد آسیب رسان مرتبط می باشد.

شناخت ؛ نوروسایکولوژی؛ بخشش