فاطمه فرتوت عنایت - دانشجوی دکتری اگرواکولوژی، بخش اگرواکولوژی، گروه زراعت، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زابل
سید احمد قنبری - گروه زراعت دانشکده کشاورزی، دانشگاه زابل
محمدرضا اصغری پور - گروه زراعت، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زابل
اسماعیل سید آبادی - گروه زراعت دانشکده کشاورزی، دانشگاه زابل

اهداف: نظام های تولید انگور یاقوتی اهمیت زیادی در اقتصاد و اشتغال سیستان دارند. هدف از تحقیق حاضر ارزیابی سلامت و پایش اثرات ناشی از مصرف نهاده ها در تولید انگور یاقوتی با هدف شناسایی نهاده هایی با بیشترین آسیب محیطی، هم چنین کمی سازی پایداری و ارائه راه کارهایی برای بهبود کارایی مصرف نهاده ها در تولید انگور در منطقه سیستان با استفاده از تکنیک تحلیل امرژی است. مواد و روش ها: این مطالعه با استفاده از اطلاعات جمعآوری شده از سطح ۱۸۰ نظام خرده مالکی تولید انگور در سطح پنج شهرستان منطقه سیستان شامل زابل، زهک، هامون، هیرمند و نیمروز، ایران در سال ۱۳۹۸ انجام شد. برای انجام این مطالعه نهاده های تجدیدپذیر و تجدیدناپذیر دریافتی از منابع محیطی و نهاده های اقتصادی لحاظ شد.یافته ها: مجموع امرژی پشتیبانی کننده از نظام های تولید انگور ۱۰۱۶×۹۲/۱ ام ژول خورشیدی در هکتار در سال تخمین زده شد که نهاده های رایگان محیطی ۳۱/۶۴ درصد از این مقدار را به خود اختصاص دادند. ضریب تبدیل و امرژی ویژه برای تولید انگور ۱۰۵×۴۹/۲ ام ژول خورشیدی در ژول و ۱۰۹×۷۵/۴ ام ژول خورشیدی در گرم بود. فشار محیطی ناشی از تولید انگور (ELR) ۳۱۱/۵ و مقدار شاخص های پایداری (ESI & ESI*) ۵۲۸/۰ و ۶۳۷/۰ محاسبه شد که نشان دهنده پایداری پایین تولید انگور در سیستان است.نتیجه گیری: سهم بالای نهاده های رایگان نشان می دهد که غالب باغ های انگور مطالعه، نظام هایی غیر صنعتی هستند که به شیوه نیمه سنتی و کم نهاده مدیریت می شوند. با توجه به نقش برجسته فرسایش و تلفات ماده آلی خاک، مدیریت منابع آب و تغییر شیوه های آبیاری در بهبود پایداری نظام های مورد مطالعه الزامی است.

اقتصاد محیط زیست, بار محیطی, فرسایش خاک, کمی سازی پایداری, ورودی های تجدیدپذیر