سیده فریده دادگر - کارشناسی پرستاری- دانشگاه آزاد واحد یاسوج- معلم

چکیدهمدرسه به عنوان مهمترین نهاد اجتماعی، که در آن دانش آموزان نظم وزندگی در جامعه ای مردم سالار را می آموزند ودانش و مهارت های لازم را برای زندگی آینده را به دست می آورند، نقش مهمی در آماده کردن دانش آموزان برای آیندهدارد . شیوه کارکردن و موثر بودن در مراکز آموزش، مستلزم شناخت هدف ها، اصول آموزش و پرورش، ویژگی های دانشآموزان، معلمان، برنامه های درسی، روش های آموزش و پرورش و سیاست های حاکم بر هر یک از دوره های تحصیلیاست که در هر کشور متفاوت می باشد تا شاهد آینده ای بهتر برای دانش آموزان باشیم. مطالعات نشان می دهد که طرحفضاهای آموزشی می تواند باعث رشد و یا بازدارندگی در امر یادگیری باشد. بنابراین عدم توجه به عناصر تشکیل دهندهی فضای آموزشی مثل کلاس ها، راهرو ها، فضاهای باز، تجهیزات و ... می تواند اثرات منفی بروی دانش آموزان داشتهباشد و بلعکس رعایت این ضوابط و استاندارد ها می تواند باعث ایجاد حس رضایت و تعلق پذیری دانش آموزان نسبت بهفضاهای آموزشی شود. این نوشتار با تکیه بر تاثیر محیط کالبدی بروی کیفیت فرایند آموزش به منظور پاسخگویی بهتحولات گسترده روش های آموزشی، به بررسی نقش مدرسه و عوامل وابسته به آن در تربیت دانش آموز می پردازد. روشمورد استفاده در این مقاله روش توصیفی تحلیلی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای و اسنادی می باشد. تجربه های کودکاندر مدرسه برای گذار آسان و موفقیت آمیز آنان به دوره بزرگسالی حیاتی است؛ زیرا آنان در مدرسه روابطشان تصویر خودو خود مختاری شدن را به دست می آورند و دوباره آنها را بازسازی می کنند. ضروری است که محیط مدرسه بتواند پیوندیرا میان دانش آموزان معلمان و مدرسه برقرار سازد . یافته ها نشان می دهد بیشترین علتی که سبب میشود انسان ها وهمچنین دانش آموزان به سمت امور اخلاقی خود، حرکت نموده از قوانین جامعه پیروی کنند پیوندهایی است که با فردیا موسسه ای دارند که همرنگی با جماعت را رشد می دهد. وقتی افراد به شکلی قوی با یکدیگر پیوند یابند یا با سازمانهاو انجمن ها به ویژه مدرسه، که در آن عضو هستند همرهنگ شوند آنگاه است که طبق تمایلات اخلاقی ذاتی خود عملمی کنند و رشد همه جانبه اجتماعی و اخلاقی در جامعه می یابند.

مدرسه، مسائل، تربیت، آموزش، آینده دانش آموزان.