زینب بزی اله ری - ارشد علوم تربیتی دانشگاه کرمان، آموزگار ابتدایی دبستان آدرینا بلوچی نوبندیان، استان سیستان و بلوچستان منطقه دشتیاری
پرویز اسکندری کهنوج - کارشناسی روانشناسی از دانشگاه پیام نور واحد کهنوج مدرسه شهید مطهری چاه ریگان
فیض محمد پدندر - کارشناسی آموز ش ابتدایی، معلم ابتدایی دبستان دکترسیدمحمد رضاحظیریی استان سیستان وبلوچستان منطقه دشتیاری
مرضیه راهدارپودینه - تحصیلات حوزوی، دبیر دبیرستان راضیه نوبندیان، استان سیستان و بلوچستان منطقه دشتیاری

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین تحصیل گریزی با سازگاری تحصیلی دانش آموزان متوسطه اول چابهار بود. پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه دانش آموزان متوسطه اول به تعداد ۹۵۶ نفر می باشند. با توجه به جدول مورگان بر اساس نمونه گیری تصادفی طبقه ای تعداد ۲۷۴ نفر (دختر ۱۳۱ نفر و پسر ۱۴۳ نفر پسر) انتخاب شد. ابزار اندازه گیری دو پرسشنامه تحصیل گریزی خرمائی و صالحاردستانی ( ۱۳۹۵) و پرسشنامه سازگاری تحصیلی بیکر و سریاک (۱۹۸۴) می باشد. ضریب اعتبار پرسشنامه ها به روش آلفای کرونباخ در تحصیل گریزی ۰/۸۳ و پرسشنامه سازگاری تحصیلی ۰/۷۹ به دست آمد و پایایی تایید گردید. داده های به دست آمده با استفاده از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون با نرمافزار SPSS ۲۰ مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد بین تحصیل گریزی با سازگاری تحصیلی دانش آموزان متوسطه اول چابهار رابطه منفی و معناداری وجود دارد.

تحصیل گریزی،سازگاری تحصیلی، دانش آموزان.