مهناز رشتیانی - دانش آموخته کارشناسی ارشد روان شناسی تربیتی
سجاد باباخانی - دانش آموخته دکترای فلسفه تعلیم و تربیت

جهانی شدن که گویا فرآیندی ناگزیر و اجتناب ناپذیراست، جوامع مختلف را با چالشهای متعددی روبه رو کرده است. از ابعاد مهم این رویارویی، وضعیت نظام های آموزش و پرورش است. پدیده ای که میتواند » تهدید « و یا » فرصت « تلقی شود. جهانی شدن در ابعاد اقتصادی، سیاسی، حقوقی و فرهنگی نظام تعلیم و تربیت را دچار تغییر نموده است. در این پژوهش تهدیدهای این فرآیند بر نظام آموزش و پرورش ایران بررسی می گردد. جهانی شدن فرایندی است که حاکمیت و هویت فرهنگی ملل را در سطوح خرد و کلان تحت تاثیر قرار داده است، لذا نظامهای آموزشی که انتقال دهنده معرفت بشری به دانش آموختگان خود هستند. نمی توانند خود را جدا و یا به دور از این فرایند رو به گسترش در نظر گیرد. از جمله تهدیدهایی که جهانی شدن برای نظام آموزش و پرورش ایران دارد می توان به این موارد اشاره نمود: کاهش میزان کنترل مدارس بر آموخته ها، کیفیت و جهت گیری های آموزشی و تربیتی، کاهش کنترل و هدایت نوع و کیفیت یادگیری ها، تک فرهنگی شدن و تضعیف فرهنگهای بومی، تهدید روندهای مربوط به تربیت دینی در ایران، کاهش حضور عوامل انسانی در امر تعلیم و تربیت، تبدیل نظامهای آموزشی به صورت مراکزی در جهت تامین نیروی کار و القاء نگرش سودمدارانه در مورد تعلیم وتربیت، القاء ضرورت پذیرش جهانی شدن ملاک ارزیابی اعتبار مدارک آموزشی و تحصیلی بدون در نظر گرفتن معیارها و ملاکهای محلی و ملی،کاهش میزان اختیار تصمیم گیریهای آموزشی و ملی و جایگزینی مراکز تصمیم گیری فراملی یا جهانی و در نتیجه بی توجهی به اقتضائات اخلاقی، ایدئولوژیک، دینی و علمی مورد توجه نظامهای آموزشی محلی و ملی، تاثیر بر زبان و آموزش آن، کلاس های چند فرهنگی. آموزش های ناهمسان، عدم همراهی ذهنیات با عینیات، کاهش ارزش زمان گذشته و افزایش ارزش زمان حال.

جهانی شدن، آموزش و پرورش، جهانی شدن و آموزش و پرورش، تهدیدهای جهانی شدن.