رمضان پاکدل کورعباسلو - کارشناسی زبان و ادبیات فارسی گرایش محض

هدف این پژوهش بررسی تاثیر قصه گویی بر مهارت های دیداری، شنیداری و اجتماعی دانش آموزان مقطع ابتدایی بود. کار قصه گویی نه تنها در فرآیند تفکر، گوش دادن و صحبت کردن جالب است، بلکه در کلاس درس از داستان ها برای توضیح مفاهیم اجتماعی استفاده می کنند. داستان های تاریخی که از وقایع گذشته حکایت می کند، داستان هایی که کودکان را با سنت ها و باورهای فرهنگی فرهنگ های مختلف آشنا می کند، داستان هایی که زمان های مهم قومی و ملی، تعطیلات و روزهای کودک را نشان می دهد. قصه گویی به عنوان یک ابزار یادگیری می تواند دانش آموزان را تشویق کند تا در هویت خود معنا پیدا کنند و توانایی آنها را برای ایجاد ارتباط واقعی بین افکار و احساسات (اعتماد به نفس و عزت نفس) افزایش دهد. مهارت های ارتباطی می تواند توانایی دانش آموزان را برای حل تعارضات بین فردی به صورت مسالمت آمیز و از طریق بحث افزایش دهد. داستان ها و گوش دادن دانش آموزان را تشویق می کند تا از تخیل خود (تجسم و تفکر ذهنی) استفاده کنند. این تفکر قدرتمند، اعتماد به نفس و انگیزه خود را در دانش آموزان افزایش می دهد زیرا آنها خود را قادر و قادر به تحقق رویاها و آرزوهای خود می دانند. مطالعات متعددی رابطه بین قصه گویی و رشد مهارت های اجتماعی کودکان را بررسی کرده اند و به نتایج متفاوتی رسیده اند. تحقیقات نشان میدهد که کودکان داستانها را دوست دارند و از آنها تاثیر میپذیرند، زیرا به طبیعت نزدیک هستند و معتقدند که میتوان از آن به عنوان ابزاری آموزشی و درمانی برای رشد مهارتهای اجتماعی استفاده کرد.

قصه گویی، توجه و تمرکز دیداری شنیداری، مهارت های اجتماعی