اعظم غفوریان - لیسانس آموزش ابتدایی
فاطمه عبداللهی - لیسانس مدیریت
زکیه عصمتی پور - لیسانس علوم تربیتی

هدف از مقاله حاضر، مفهوم سازی آموزش معکوس و روش بهکارگیری آن در یک کلاس درس میباشد. روشی که برای جبران کمبودهای روش های سنتی و برای تعامل بیشتر معلم و شاگرد و نیز تعامل شاگردان با یکدیگر توصیه شده، برگزاری کلاس معکوس است. به کارگیری این روش مشخصه های مثبت زیادی را برای معلم و شاگرد به همراه دارد ( ایوسیوا و سولوزونکو"، .(۲۰۱۵ همچنین از آنجا که مدرسان اغلب گزارش می دهند که در مدیریت زمان برای رسیدن به یک تعادل موثر بین روش سخنرانی و راهبردهای یادگیری فعال با مشکل مواجه هستند ( استریر، (۲۰۱۲ و از طرف دیگر، کلاس های بزرگ پرجمعیت با فراگیران و استاندارهای متفاوت و محدودیت های زمانی مانع حمایت مدرس از فراگیر می شود، امروزه به کمک فناوری و از طریق رویکرد کلاس درس معکوس می توان این مشکل را مرتفع نمود. ابتدا در مقدمه مشکلات روش سنتی آموزش مورد بررسی قرار میگیرد تا ضرورت آموزش معکوس تبیین شود. سپس به مفهومسازی آموزش معکوس اشاره میشود. در ادامه با مرور تاریخچه آموزش معکوس، مولفه های آن به تفصیل مورد بحث قرار میگیرند. همچنین به فواید آموزش معکوس پرداخته میشود و در پایان نیز نتیجه گیری از بحث انجام میگیرد.

آموزش معکوس، یادگیری، معلم، دانش آموز