علییه حسینیان ازغدی - خراسان رضوی، مشهد، دانشگاه فردوسی مشهد، گروه فیزیک
سید هاشم میری حکیم اباد - خراسان رضوی، مشهد، دانشگاه فردوسی مشهد، گروه فیزیک
نادیا زرقی - خراسان رضوی، مشهد، دانشگاه فردوسی مشهد، گروه فیزیک
نجمه محمدی - آذربایجان شرقی، تبریز، دانشگاه صنعتی سهند

دزسنجی زن باردار تحت تصویربرداری تشخیصی با پرتوهای یون ساز، به دلیل حساسیت بالای جنین به پرتو و اثرات مخرب پرتو بر جنین بسیار مورد توجه است. در این مطالعه مقادیر S ناشی از رادیوداروی پوزیترون زای F-FDG۱۸ در اندام های مختلف جنین با استفاده از کد مونت کارلوی MCNPX۲.۶ محاسبه شده است. برای شبیه سازی بدن زن باردار و جنین از فانتوم های هیبریدی ۳، ۶ و ۹ ماهه استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که با افزایش سن جنین، مقادیر S جنین ناشی از خودجذبی، کاهش می یابد. هنگامی که اندام چشمه در مجاورت جنین واقع شده است، روند کاهشی در صورتی مشاهده می شود که فاصله بین اندام چشمه و جنین با افزایش سن جنین افزایش یابد. مقایسه بین داده های محاسبه شده در این مطالعه و دیگران روند مشابهی را نشان می دهد، گرچه در بعضی موارد اختلاف داده ها به طور میانگین تا %۴۰ است. این اختلاف به دلیل تفاوت هندسه فانتوم مورد استفاده می باشد. بنابراین برای تخمین دقیق تر دز برای بیمار باردار، تلاش بر این است که در مطالعات آینده روشی برای ساخت فانتوم وابسته به بیمار با استفاده از تعداد محدودی انداز ه گیری تبیین شود و بدین ترتیب، دقت دز محاسبه شده افزایش یابد.

دزسنجی, فانتوم جنین, ۱۸F-FDG, PET, مونت کارلو