مریم بیات - آموزگار رسمی آموزش و پرورش استان زنجان

هنر و دین از مقوله هایی هستند که از آغاز آفرینش انسان تاکنون همگام با یکدیگر حیات و هستی بشر را درنوردیده اند. این پیوند و پیوستگی از آن روست که دین و هنر، هر دو، ریشه در جان و مایه در عمق هستی انسانو جهان دارند. از طرفی ادبیات و هنرهای ادبی از دیرباز یکی از مهم ترین و متداول ترین شاخه های هنر به شمار می آمده اند و حتی با ظهور هنرهای جدید، هنوز هم از رواج و رونق نیفتاده اند. یکی از مصادیق بارز هنرهای ادبی قصه می باشد؛قصه همواره منعکس کننده دیدگاه انسان درباره جهان و عوامل ناشناخته پیرامون او و وسیله انتقالو آموزش آداب و سنن، اعتقادات، و تاریخ یک نسل به نسل های دیگر بوده است. باقصه نه تنها می توان انسان را با میراث های فرهنگی و آداب جامعه خود و جهان آشنا ساختو قدرت تفکر او را پرورش داد، بلکه می توان زمینه خود سازی و جامعه سازی را در او برانگیخت. بنابراین در این مقاله با روش کتابخانه ای قصد داریم تاثیر قصه گویی بر دانش آموزان دوره ی ابتدایی که طلایه داران آینده هستند را مورد بررسی دهیم.

قصه، دانش آموزان ابتدایی، هنر، دینی