زهرا سلمانیان - کارشناسی آموزش ابتدایی فرهنگیان، آموزگار دبستان عشایری دخترانه رقیه (س) کمه
زینب درخشانی - کارشناسی آموزش ابتدایی فرهنگیان، آموزگار مدرسه شهدای کیفته
مریم شریف - کارشناسی آموزش ابتدایی فرهنگیان، آموزگار مدرسه مریم نایین

لکنت زبان عمدتا و بطور کلی جز در موارد استثنایی در دوران خردسالی آغاز شده و یک پدیده خاص دوران کودکی است. معمولا از سنین ۲ تا ۴ سالگی شروع می شود. لکنت زبان از مهمترین و متداول ترین اختلالات تکلمی است. در سنین ۶ تا ۷ سالگی نیز که مصادف با زمان آغاز مدرسه می باشد به لحاظ ویژگیهای عاطفی و سازگاری اجتماعی خاص این دوره موقعیت مناسبی است برای بروز لکنت زبان در میان کودکانی که بیشتر مستعد چنین اختلالی می باشند. گاهی از موارد در دوران بلوغ نیز افرادی که قبال به نحوی لکنت زبان داشته اند دچار لکنت زبان می شوند.واین مشکل ممکن است دردوران مدرسه مشکلاتی برای آنها به وجود بیاید.در واقع سن ، شرایط و ویژگیهای بلوغ نیز احتماال در تغییر شکل یا تشدید لکنت موثر است. لکنت زبان در میان پسران بیش تر از دختران است و در بررسی ها و تحقیقات مختلف نسبتی در حدود ۷۰ درصد برای پسران و ۳۰ درصد برای دختران ذکر گردیده است. بسیار دیده ایم که بعضیها به هنگام صحبت ، لکنت زبان دارند؛ یعنی زبان شان بر سر برخی از حروف گیر می کند. با چنین افرادی باید با ملایمت رفتار کرد؛ ولی متاسفانه عده ای هستند که کند زبانی را دستاویز شوخی و ریشخند می پندارند. کندی زبان در جایی پیش می آید که دستگاه های تکلم انسان دچار پاره ای از تشنج هاست؛ از اینرو ادای کلمات ناگهان به مانع برخورد می کند و پیوسته مکثی در میان صحبت روی می دهد. به هنگام چنین رویدادی معموال انسان حرفی را که روی آن مکث ایجاد شده است، چندبار تکرار می کند.

لکنت زبان،کودکان استثنایی،اختلال تکلم