صابر صادقی چاه نصیر

هدف از پژوهش حاضر بررسی سبک های نوین تدریس اثربخش میباشد. اساسی ترین توانمندی بشر که وی را از سایر موجودات متمایزمی سازد،توانایی آفرینندگی است.در فرایند تعلیم و تربیت،بخش اساسی تفکر بشریعنی خلاقیت از امور مهمی است که همواره مورد توجه بوده است.بدیهی است در صورتی که در دستگاه تعلیم و تربیت ،انتقال یعنی مفاهیم و اصول به یادگیرندگان بصورت کاملا" ابتدایی و در پایین ترین سطح سلسله مراتب شناختی یعنی دانش و حداکثر فهمیدن باشد،فراگیران به ماشین هایی تبدیل خواهند شد که ذهن خود را انباشته از محفوظات نموده و در مقام عمل که مهمترین تجلی آن جلسه امتحان و پاسخ به سوالات امتحانی است،آنرا تخلیه می نمایند. اثربخشی مدارس برای ایفای نقشهای چندگانه در جهان کنونی را مستلزم توجه ویژه به منابع انسانی آنها میداند و به این ترتیب سرفصل جدیدی را در خصوص مدیریت منابع انسانی برای دستیابی به مدارس اثربخش میگشاید.

تدریس، اثربخشی، آموزش.