ریحانه بهرامی - کارشناسی ارشد، فیزیولوژی گیاهی، گروه زیست شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه فردوسی مشهد
علی گنجعلی - دانشیار، فیزیولوژی گیاهی، گروه زیست شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه فردوسی مشهد،
پروانه ابریشم چی - دانشیار، فیزیولوژی گیاهی، گروه زیست شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه فردوسی مشهد،

خارمریم با نام علمی (Silybum marianum L. Gaernt.) گاهی کنگرفرنگی وحشی نیز نامیده می شود. خارمریم از خانواده آستراسه (Asteraceae) با گل های قرمز مایل به بنفش، خودرو بومی جنوب و غرب اروپا است. خارمریم از گیاهان دارویی مهم است که بیش از هزار سال، در طبسن۶تیه استفاده میشود. این گیاه غنی از متابولیتهای ثانوی نظیر ترکیبات فنلی است. الیسیتورها به عنوان منبع زیستی و شیمیایی با ارسال پیام شیمیایی سبب پاسخ فیزیولوژیک و مورفولوژیک می شوند. این پژوهش با هدف بررسی اثر تاتاثیر برخی الیسیتورها برمحتوای برخیمشتق۶ات فنلی هکل ( شامل فنل، فلاونوئید و اسیدهای فنلی) کالوس خارمریم انجام شد. القای کالوسها توسط مخمر یاروویالیپولیتیکاغلظت (۶ میلی گرم بر ۵۰ میلی لیتر)، باکتری سودوموناس پوتیدا ۰/۰۸) میلی   لیتر)، ، قارچ آسپرژیلوس نایجر ۵) میلی   متر) و نیترات نقره ۰/۸) میلی مولار) و هم چنین تلفیق الیسیتور زیستی به همراه نیترات نقره انجام شد. درنهایت، محتوا برخی مشتقات فنلی در کالوس های هشت هفته ای سنجش شدند. نتایج نشان داد که میزان مشتقات فنلی شامل فنل کل، فلاونوئید و اسیدهای فنلی در کالوسهای تیمار شده بامخمر به همراه نیترات نقره در بیشترین مقدار خود بود. بنابر این کاربرد مخمر و نیترات نقره بهعنوان یک محرک توانمند می تواند موجب بالابردن محتوا ترکیبات فنلی درکالوس خارمریم شود.

الیسیتور،کشت بافت،خارمریم،مشتقات فنلی