محمدرضا پوربافرانی - دانشجوی کارشناسی ارشد، مهندسی مکانیک- ساخت و تولید، دانشگاه یزد
روح اله عزیزی تفتی - استادیار، مهندسی مکانیک- ساخت و تولید، دانشگاه یزد

ساخت افزودنی مبتنی بر اکستروژن که در چاپگرهای سه بعدی مرسوماستفاده می شود یکی از فناوری های نوظهور ساخت و تولید است . هر چند این روش مزا یای متعددی نسبت به فناوری های تولید سنتی دارد، هنوز با چالش ها یی روبه رو است که یکی از آنها، محدودشدن جنس قطعات چاپشده به پلیمرهایی مثل پلی لاکتیک اسید و آکریلونیتریل بوتادین استا یرن است . این مواد به دلیل ضر یب انسباط گرمایی کم تر نسبت به اغلب پلیمرها، در حین سردشدن، انقباض کم تری را تجربه می کنند که این عامل باعث ایجاد دقت ابعادی مطلوبی در محصولات می شود. با این حال، پلیمرهایی مانند پلی پروپیلن به دلیل داشتن ماهیت نیمه بلوری ، هنگام سردشدن، بیش تر منقبض شده که در نتیجه ممکن است به اعوجاج و کاهش دقت ابعادی قطعات چاپ شده منجر گردد. هدف از این مطالعه بررسی پژوهش های صورتگرفته برای استفاده از پلی پروپیلن در چاپ سه بعدی مبتنی بر اکستروژن است . نتایج نشان داد که متغیرهایی نظیر ارتفاع قطعه ، درصد پرشدن و پرکننده ها بر اعوجاج و انقباض قطعه ی پلی پروپیلنی در این روش ساخت تاثیرگذار هستند. با افزایش ارتفاع قطعه و درصد پرشدن، اعوجاج افزایش می یابد و استفاده از پرکننده ها باعث کاهش ضریب انبساط گرمایی و در نتیجه ، کاهش اعوجاج و انقباض می شود.

پلی پروپیلن - اعوجاج – انقباض – مدلسازی رسوب ذوب شده