حسین حاجیلری - گروه تربیت بدنی، دانشکده علوم انسانی، استاد دانشگاه آزاد تهران غرب
محسن قربانی - دانشجوی دکترای آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی،دانشگاه تهران
سیدمجید عباسی - معلم تربیت بدنی مدارس آموزش و پرورش، خراسان شمالی، بجنورد
امیرحسین حاجیلری - کارشناس تربیت بدنی، دانشگاه دولتی تربیت بدنی، گنبد کاووس

زمینه و هدف : افتادن در بین زنان باردار معمول است. برای کاهش یا جلوگیری از آن، تعادل پویا و جهت گیری مناسب از اهمیت بالایی برخوردار است. هدف از این مطالعه مقایسه تعادل ایستا، پویا در زنان با و بدون ورزشکار در دوره پس از زایمان و ارتباط آن با شاخص های آنتروپومتریکی است.مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع تحقیق نیمه تجربی علی مقایسه ای است. ۲۶ زن بین ۲۰ تا ۲۸ سال که شش ماه از زایمان طبیعی آنها گذشته بود در این مطالعه شرکت کردند و به دو گروه ورزشکار (n=۱۳) و غیر ورزشکار (n=۱۳) تقسیم شدند. برای ارزیابی دو گروه در این مطالعه،از دستگاه Biodexبه منظور سنجش تعادل ایستا و پویا استفاده شد.اطلاعات بدست آمده با استفاده از نرم افزار آماریSPSSنسخه ۲۴ و آزمون t مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. مقدار ۰.۰۵ نیز به عنوان میزان خطای هر آزمون در نظر گرفته شد. و برای سنجش ابعاد بدن از ابزار آنتروپومتریک از جنس دیجیتال استفاده شد.یافته ها: نتایج این تحقیق نشان داد که بین دو گروه، تعادل ایستا معنی دار (P< ۰/۰۵) و تعادل پویا غیر معنی دار می باشد (P>۰/۰۵) و از سوی دیگر تعادل ایستا با ویژگی های آنتروپومتریکی معنی دار نمی باشد((P>۰/۰۵ اما تعادل پویا با ویژگی های آنتروپومتریکی معنی دار می باشد (P<۰/۰۵) همچنین نتایج تعادل ایستا در حالت ثبات کلی، قدامی خلفی و میانی جانبی در گروه ورزشکار بیشتر بود((P<۰/۰۵ و در تعادل پویا جهت ثبات جلو-عقب-راست((P<۰/۰۵، تفاوت معنی داری مشاهده نشد .(P>۰/۰۵)نتیجه گیری: پژوهش حاضر نشان داد که تغییرات جسمی معمولا منجر به کاهش توانایی و ثبات زنان در تغییر و سازگاری تعادل و وضعیت بدن می شود. زیرا پس از زایمان با توجه به کوچک شدن حجم رحمی، عضلات شکمی شل و آویزان می شود و عدم حمایت عضلانی در این ناحیه به وجود می آید که می تواند موجب افزایش نوسانات پوسچرال زنان غیر ورزشکار نسبت به زنان ورزشکار و عدم تعادل گردد.

تعادل پویا، تعادل ایستا، زنان، پس از زایمان، آنتروپومتریک