سارا سروش نیا

دسترسی به آموزش با کیفیت خوب یک حق اساسی بشری است که هم وظیفه دارند و هم دارندگان حقوق را فرا میخوانند برای دستیابی به این ،حق آژانسهای بینالمللی و دولت ها تمرکززداییآموزشی را به عنوان یکی از مولفه های مهم پیشنهاد میکنند که مشارکت محلی در سیاست گذاری و برنامه ریزی آموزشی را ممکن میسازد زیربنای این توصیه ها این فرض ضمنی است که مشارکت جامعه در سطح مدرسه و محلی به دولتها کمک میکند تا حق آموزش را با روشن کردن نقشها و مسئولیت های همه ذینفعان و با ایجاد حکومتهای دموکراتیک ،بیشتر افزایش مسئولیت پذیری و جوامع قدرتمند تضمین کنند.تمرکززدایی حکمرانی آموزشی در سطوح محلی و واگذاری اختیارات به تایرهای پایین دولت به خودی خود حقی نیست و لزوما همیشه مناسب یا مورد نیازترین استراتژی نیست ،تنظیمات سیستم ها و سنت های کشور متفاوت است با این ،حال نیاز اساسی به دسترسی ایمن به آموزش و کیفیت آن همانطور که در اهداف داکار آموزش برای همه در سال ۲۰۰۰ بیان شد، تفاوتی ندارد این یک حق جهانی و مورد توافق بین المللی برای همه است آنچه تمرکززدایی ارائه میدهد یکی از ابزارهای دستیابی به این اهداف است، ابزاری که باید بر اساس یک رویکرد صحیح مبتنی بر حقوق بشر در برنامه ریزی و برنامه ریزی تصور استفاده و نظارت شود اما همچنین ابزاری که به خودی خود نوشدارویی نیست، ابزاری که ما هنوز اطلاعات زیادی درباره آن نداریم و استفاده از آن هرگز نباید ریشه بوروکراسی بیشتر شود.

شهرداری؛ آموزش، تمرکززدایی؛ مشارکت محلی