احسان خسروشاهی - کارشناسی ارشد، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی
محمود قضاوی - استاد، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی

یکی از چالشهای زیست محیطی، حجم عظیمی از پسماندهای لاستیکی است که سالانه وارد محیط زیست شده و مشکلات جدی ایجاد میکنند. دفن پسماندهای لاستیکی ممکن است باعث به خطر افتادن سلامتی شده و همچنین نیاز به فضای بزرگ دارد که این امر هزیمه های قابل توجهی را در پی دارد. از سوی دیگر، با توسعه ساخت و ساز، ممکن است بارهای سنگین به خاک زیر پی ها منتقل شود. بنابراین، استفاده از فونداسیونهای همجوار اجتناب ناپذیر است. در این تحقیق تراشه های لاستیکی به صورت قطعات مستطیل شکل با ابعاد مختلف درآمده اند و با ماسه مخلوط گردیده اند. با انجام تست های آزمایشگاهی، نتایج نشان داد که مخلوط ماسه-تراشه لاستیک حاوی ۱۰ درصد تراشه لاستیک (بر حسب وزن) با ابعاد ۲ ۱۰ سانتیمتر حداکثر ظرفیت باربری را برای تداخل پیهای دایرهای دارد. علاوه بر این، بیشترین ضریب تاثیر همجواری زمانی حاصل میشود که پی های دایره ای دوقلو دقیقا در کنار هم و روی یک لایه ماسه-تراشه لاستیک با ضخامت ۰,۴ برابر قطر پی ها قرار گرفته باشند. این سیستم تقویت کننده به طور قابل توجهی عملکرد پی های مجاور را از نقطه نظر ظرفیت باربری و نشست بهبود می بخشد.

ژئوتکنیک، پی های سطحی، پی های دایره ای، پی های همجوار، پسماند لاستیکی، تراشه لاستیکی، ظرفیت باربری، نشست