بررسی وضعیت موجود شیروانی فعال کیلومتر 500+26 راه فارسیان- پنو و ارایه طرح پایدارسازی

زمین لغزش به عنوان یکی از معضلات جهانی پیش روی انسان که همواره در سراسر جهان باعث تلفات سالانه هزاران نفر و وارد آمدن خسارات سنگین مالی و اقتصادی به مناطق مسکونی می شود دارای اهمیت خاصی است. با توجه به این نکته که زمین لغزشها نسبت به سایر بلایای طبیعی مثل سیل، آتشفشان، زلزله و ... مدیریت پذیر و قابل پیش بینی تر می باشند لذا شناخت این پدیده در جهت جلوگیری از خسارات ناشی از آن اهمیت فراوانی دارد. در این مقاله وضعیت پایداری یک لغزش نسبتا بزرگ در راه فارسیان- پنو مورد تحلیل و بررسی قرار گرفته است. راه مذکور یک جاده آسفالته درجه 2 می باشد که ارتباط دو روستای فارسیان و پنو را در استان گلستان برقرار می کند. این مسیر از منطق شدیدا کوهستانی با پوشش جنگلی انبوه عبور می نماید و بدلیل شرایط آب و هوایی و جنس زمین، در نقاط مختلف آن آثار کوچک و بزرگ لغزش مشاهده می گردد. بدلیل دارا بودن درجه اهمیت پایین این راه ، عبور از مناطق صعب العبور و ارتباط نقاط مختلف روستایی در طول مسیر عملا امکان تغییر مسیر وجود ندارد. از این رو پایدارسازی این شیروانی ها گرینه ای اجتناب ناپذیر است. در کیلومتر 500+26 این مسیر لغزش یک توده نسبتا بزرگ سلامت جاده و زمین های زارعی این محدوده را به خطر انداخته است. با توجه به اطلاعات موجود از منطقه شامل توپوژرافی منطقه، آزمایشات انجام شده و مشاهدات محلی، محدوده لغزش مشخص شده و در یک مقطع بحرانی هندسه شیروانی استخراج و مدلسازی شده است. با استفاده از این مدل میزان پایداری شیروانی در شرایط موجود بررسی گردید و پس از اینکه عدم پایداری آن تشخیص داده شد راه حل های مختلف برای رسیدن به حداقل ضریب اطمینان مورد نظر مورد بررسی قرار گرفت و در نهایت با توجه به نتایج بدست آمده راه حل مناسب برای پایدارسازی شیروانی ارائه گردید.

Keywords:

حفاظت دامنه شیروانی , زمین لغزش , پایداری شیروانی , ضریب اطمینان