سعیده یادگاری - کارشناس ارشد.گروه روانشناسی بالینی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه خوارزمی واحد کرج، ایران
ربابه نوری قاسم آبادی - استادیار، گروه روانشناسی بالینی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه خوارزمی واحد کرج، ایران
جعفر حسنی - استاد،گروه روانشناسی بالینی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه خوارزمی واحد کرج، ایران

هدف از پژوهش حاضر تعیین نقش میانجی ناامیدی و نقش تعدیلگری نشخوار فکری در رابطه بین خود انتقادگریو آسیب به خود بدون قصد خودکشی در جوانان بود. نمونه مورد نظر شامل ۲۷۱ نفر ( ۱۰۰ مرد و ۱۷۱ زن) از جوانان دانشجو در شهر تهران بود که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. در این پژوهش از مقیاس خودآسیبی عمدی گراتز ( ۲۰۰۱) DSHI، تجربه خودافسرده ساز بلات ۱۹۷۹ DEQ، ناامیدی بک ۱۹۷۴ BHS و مقیاس پاسخ هاینشخواری نولن هوکسما ۱۹۹۱ RSS به عنوان ابزارهای پژوهش استفاده شد. داده های پژوهش با کمک نرم افزارSpss۲۱ و ۸.۸ lisrel با استفاده از شاخص های آماری توصیفی، رگرسیون سلسله مراتبی و رگرسیون هایس و نیز تحلیل مسیر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج پژوهش نشان داد بین خود انتقادگری و آسیب به خود بدون قصد خودکشی رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. همچنین رابطه بین ناامیدی و آسیب به خود بدون قصد خودکشی مثبت و معنیدار شد. دیگر نتایجنشان داد ناامیدی نقش میانجی گری جزئی در رابطه بین خود انتقادگری و آسیب به خود بدون قصد خودکشی دارد. در اینپژوهش نقش تعدیل گری نشخوار فکری در رابطه بین خود انتقادگری و آسیب به خود بدون قصد خودکشی تائید نشد

آسیب به خود بدون قصد خودکشی، خود انتقادگری، ناامیدی، نشخوار فکری