صدیقه خلیلی شومیا - مربی، گروه پیراپزشکی، دانشکده پیراپزشکی آمل، دانشگاه علوم پزشکی مازندران، ساری، ایران
فرزانه خدابنده - مربی، گروه مامایی، دانشکده مامایی، دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی، بجنورد، ایران
فاطمه برزویی - مربی، مرکز بیماریهای غیرواگیر، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی سبزوار، سبزوار، ایران
الهه بهرامی وزیر - مربی گروه مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی ایلام، ایلام، ایران
الهام ناوی پور - مربی، گروه پزشکی اجتماعی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی سبزوار، خراسان رضوی، ایران
بیتا کوشکی - مربی، مرکز بیماریهای غیرواگیر، دانشکده پیرا پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی سبزوار، سبزوار، ایران

مقدمه: اضطراب و ترس از زایمان، یکی از بزرگترین نگرانی های زنان باردار میباشد که ممکن است منجر به درد و طولانی شدن زایمان شود. با توجه به نقش درمانی و حمایتی ماماها، مطالعه حاضر با هدف تعیین ت اثیر حضور مامای همراه بر اضطراب و ترس از زایمان طبیعی در زنان باردار انجام شد. روشکار: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی در سال ۱۳۹۷ بر روی ۸۰ زن باردار در بیمارستان حکیم، شهرستان نیشابور انجام شد. در گروه مداخله، مامای همراه از ابتدای لیبر تا ۱ ساعت پس از خروج جفت در کنار زنان بود و اقدامات حمایتی برای آنان انجام میداد، اما گروه کنترل فقط مراقبت های روتین بخش را دریافت کردند. برای دو گروه پرسشنامه اضطراب هامیلتون و پرسشنامه نگرش زایمان هارتمن در سه فاز تکمیل شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نر مافزار SPSS (نسخه ۲۰ ) و آزمون های تی مستقل، کای دو و آنالیز واریانس با اندازه های تکراری انجام شد. میزان p کمتر از ۰۵ / ۰ معنیدار در نظر گرفته شد. یافته ها: بین دو گروه از نظر ویژگی های فردی اجتماعی، مامایی، میانگین نمره اضطراب و ترس از زایمان طبیعی در بدو ورود به بخش زایمان، اختلاف معنی داری وجود نداشت ( ۰۵ / ۰ < p). حضور مامای همراه، میانگین نمره اضطراب و ترس از زایمان در فاز فعال زایمان و ۱ ساعت پس از خروج جفت را در مادران گروه مداخله در مقایسه گروه کنترل به طور معنی داری کاهش داد ( ۰۰۱ / ۰ > p . ). نتیجه گیری: حضور مامای همراه در بخش های زایمان به عنوان یک مداخله ساده و غیرتهاجمی، میتواند منجر به کاهش اضطراب و ترس از زایمان طبیعی در زنان باردار شود.

اضطراب، ترس، زایمان طبیعی، مامای همراه