پگاه سادات موسوی - دانشجوی گروه مهندسی معماری، موسسه آموزش عالی حافظ شیراز
هیوا رحمانی - دکتری تخصصی عضو هیئت علمی موسسه آموزش عالی حافظ شیراز
علی عطاران - کارشناس ارشد معماری، عضو هی عضو هیئت علمی موسسه آموزش عالی حافظ شیراز

در دوران معاصر، با توجه به شهر نشینی و نیازهای شهرنشینی به حمل و نقلعمومی بین شهری پایانه های بین شهری به عنوان فضاهای شهری اجتماعی درقلمرو شهرها مورد توجه قرار گرفت.از جمله مکان های عمومی، ایستگاه هایاتوبوس بین شهری می باشد، که در این فضا بستری برای فعالیت های اجتماعیفراهم می گردد. هدف اصلی این مقاله، دستیابی به چارچوبی جهت سنجشبعداجتماعی فضاها هست. با توجه به روش تحقیق توصیفی_ تحلیلی در ابتدا دیدگاه های افراد متخصص در حوزه مفهوم فضای جمعی ایستگاه های پایان هایاتوبوس بین شهری و ابعاد اجتماعی آنها و تجارب جهانی موفق مورد بررسیقرار گرفته است. با توجه به معیارها و شاخص های اجتماعی استخراج شده ازمراحل گذشته، مدل ویژه سنجش بعدهای اجتماعی اختصاص یافته به فضایجمعی ایستگاه های پایان های اتوبوس بین شهری طراحی شده است. در ادامه بااستفاده از مدل مذکور، وضعیت موجود فضای پایانه مورد مطالعه، یعنی ایستگاهاتویوس بین شهری کاراندیش شیراز، از طریق مشاهدات میدانی و مصاحبه،ارزیابی شده است. در نهایت نایج نشان داد که روش توصیفی_ تحلیلی می تواندروش مناسبی برای شناخت مولفه های محیطی پایانه اتوبوس مسافربری بینشهری باشد

اتوبوس بین شهری، بعد اجتماعی، شیراز، فضای جمعی، معاصر