مینو خاکپور - استادیار و عضو هیئت علمی موسسه آموزش عالی جهاد دانشگاهی گیلان
سجاد فلاح باقری - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، موسسه آموزش عالی جهاد دانشگاهی گیلان

موقعیت جغرافیایی و وضعیت خاص اقلیمی در گیلان، نوع خاصی از معماری و استفاده ازمصالح را به وجود آورده است که آن را از دیگر نقاط ایران متمایز می کند. همچنین به علت وجود رطوبت و بارندگی فراوان در این محیط ساکنین را به استفاده از مصالح بومی و معماری همساز با اقلیم سوق می دهد. ساکنین این منطقه به منظور ایجاد سرپناهی امن، خود را با محیط پیرامون خود هماهنگ می سازند تا بتواند شرایط مناسبی برای ادامه حیات خویش ایجاد کنند. بافت شهری و روستایی این منطقه به صورت باز است و جهت استفاده ازحداکثر تهویه و کوران و جلوگیری از راکد ماندن رطوبت، اجزای تشکیل دهنده محیط مسکونی به صورت پراکنده در محوطه استقرار می یابند. به خصوص در معماری این منطقه از عناصری جهت دفع رطوبت و حداکثر تهویه و هدایت باران و آب های سطحی استفاده شده، تا از این طریق بتوانند به نوعی معماری همساز با اقلیم دست یابند، که در کنار عوامل زیباشناسانه و نیز هماهگی با محیط اطراف، شرایط اسایش را برای ساکنان خود فراهم آورد. از جمله این ذعناصر معماری عبارتند از: ایوان، تلار، کرسی چینی، غلام گردو.. که به معرفی هرکدام پرداخته شده است. در حقیقت شرایط جغرافیایی، اقلیمی منطقه نیز در شکل گیری این فضاها، دخالت مستقیمی دارد. سوال پژوهش مورد نظر این است که انواع شیوه های عایق کاری در معماری بومی گیلان چیست؟ از یافته های پژوهش این است که استفاده از مصالح بومی گیلان چیست؟ از یافته های پژوهش این است که استفاده از یافته های پژوهش این است که استفاده از مصالح بومی مانند گلی، چوب، ذغال، و... متداول در معماری گیلان، از انواع روش های مقابله با رطوبت و در نتیجه عایق کاری بنا است.

معماری بومی گیلان، مسکن روستایی، اقلیم، عایق کاری