علیرضا کمال - کارشناسی ارشد مهندسی منابع آب
علیرضا مساح بوانی - استادیار دانشگاه تهران

روشهایی که درجهت افزایش دقت مکانی خروجی مدلهای AOGCM نسبت به مقیاس مکانی مورد نیاز برای مدلهای هیدرولوژی می باشد را روشهای کوچک مقیاس کردن می نامند یکی از پرکاربردترین این روشها روشها اماری است که براساس ایجاد روابط تجربی بین متغیرهای مشاهداتی بزرگ مقیاس و ریزمقیاس محلی و استفاده از این روابط جهت کوچک مقیاس کردن متغیرهای بزرگ مقیاس مدل AOGCM میباشد روش دیگر روش تناسبی بوده که درآن مستقیما از اطلاعات سلولی AOGCM استفاده می شود که ایستگاه مورد نظر در آن سلول قرار میگیرد دراین تحقیق از این دو روش برای کوچک مقیاس نمودن متغیرهای دما و بار شمدل HadCM3 دردوره 2040-2069 میلادی استفاده گردید همچنین سعی شده است تا تاثیر عدم قطعیت مربوط به این روشها با عدم قطعیت مدلهای هیدرولوژی بررواناب حوضه مورد بررسی و مقایسه قرارگیرد دراین راستا ابتدا دو مدل مفهومی بارش - رواناب SIMHYD IHACRES دردوره پایه 2000-1971 برای حوضه قره سو مورد واسنجی و صحت یابی قرارگرفتند.

کوچک مقیاس کردن، بارش - رواناب ، SIMHYD IHACRES HadCM3