سارا ضیفی قاسمی - کارشناسی زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد رشت، ایران
سیمین سیفی لشگریان - کارشناسی جغرافیا انسانی دانشگاه آزاد پل طالشان، ایران
خدیجه عباس زاده - کارشناسی مدیریت بازرگانی دانشگاه شفق تنکابن، ایران
لیلا هاشمی - کارشناسی حسابداری دانشگاه پیام نور رشت، ایران
ندا شریفی - علوم تربیتی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهواز، ایران

یکی از ارکان مهم آموزش و تدریس، ایجاد فضایی سالم و مناسب برای یادگیری و آموختن است. ذهن، روان و رفتار کودکان و نوجوانان نسبت به سال های گذشته دچار تحولات و دگرگونی های بی شماری شده است. دانش آموزان، آموزگارانی را ترجیح می دهند که به شخصیت آن ها احترام گذارند، به جای تنبیه آن ها را تشویق و حمایت کنند، خوب درس بدهند، انگیزه تلاش و پیشرفت را در آن ها زنده نگه دارند، ارزش ها و آرمان هایشان را نادیده نگیرند و آن ها را در یافتن اهداف صحیح زندگی یاری کنند. رابطه معلم- دانش آموز رابطه ای ظریف و شکننده است، تا حدی که شکیبایی و بردباری بیشتر آموزگاران و معلمان را می طلبد.گاهی وضعیتی بر کلاس حاکم می شود که احتیاج به مهارت، تسلط و مدیریت آموزگار بر رفتارها و واکنش های هیجانی - احساسی دانش آموزان دارد. بدخلقی های روزانه، اختلاف ها و تعارض های بین بچه ها، بحران های لحظه ای کلاس و... نیازمند توان بالای تصمیم گیری آموزگار است. تحقیقات نشان می دهد ارتباط مستقیمی بین اعتماد به نفس آموزگار برای ایجاد رابطه ای فعال و پویا با دانش آموزان و پیشرفت تحصیلی کلاس وجود دارد. آموزگارانی که می دانند چه هدفی را دنبال می کنند و با چه شیوه ای قصد دارند برنامه های آموزشی خود را دنبال کنند، با آمادگی بیشتری درس و کلاس خود را اداره می کنند. [۱]

آموزش، مدرسه، تربیت، دانش آموز، تسلط، حرفه.