هانیه جامه دارمحافظ - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری منظر دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب
بهرنگ بهرامی - دانشگاه تهران

امروزه حفظ میراث معماری و شهرسازی به یک وظیفه انسانی تبدیل شده است که به حفظ آثار تاریخی برای نسل هایآینده کمک می کند. میراث نقش مهمی در شکل گیری حافظه جمعی، تمدن و فرهنگ محلی ملت ها ایفا می کند.مکان های تاریخی شهر، حامل تاریخ شهر و حافظه جمعی مردم هستند و با گذشت زمان با ارزش تر می شود. با اینحال، دگرگونی های شهری و توسعه مستمر شهرها ناگزیر مکان های آشنای گذشته را تغییر میدهد و تا حدودی باعثتغییر حافظه جمعی مردم یا از بین رفتن آن می شود و در نتیجه نه تنها معنای حافظه جمعی، بلکه محیط فیزیکی آن رانیز از بین می برد و بر احساس تعلق اجتماعی و ارتباط آنها با مکان تاثیر میگذارد. حافظه جمعی و روش های انتقال وبازآفرینی آن، فرآیندهای معناسازی هستند. آنها گذشته، حال و آینده، فردی و جمعی را به هم پیوند می دهند. آنهاهویت را شکل می دهند و به مردم کمک می کنند تا دنیای خود را درک کنند. در این مقاله به بررسی رابطه بین شهر وحافظه جمعی و نحوه استفاده از حافظه جمعی در روند طراحی مناظر و چگونگی انتقال آن به فضاهای شهری پرداختهشده است.

طراحی شهری، حافظه جمعی، هویت، حس مکان