ثریا علیپور

بهسازی لرزه ای به معنای اصلاح رفتار سازه برای تحمل بارهای ناشی از زلزله می باشد. الگوی پیشنهادی در دستورالعمل ارزیابی لرزهای بهسازی ایران، استفاده از مفاهیم موجود در بحث «طراح ی بر اساس عملکرد» است که روشی جدید در طراح ی سازه ها بوده و عموما براساس سه اصل تغییر مکان، انرژی و ظرفیت باربری تعریف می شود. روش طراحی عملکردی به دو صورت تعیین سطوح عملکرد سازهای وغیرسازهای تقسیم می شود. با این تعریف، هنگامی که عملکرد مطلوب مورد نظر از یک سازه در برابر زلزله برآورده نگردد، نیاز به ارائه طرحبهسازی می باشد .در ارائه یک طرح مناسب بهسازی، تشخیص نقاط ضعف سازه از اهمیت بالایی برخوردار است که گاه با انجام مطالعات کمی بر رویسازه و گاه با ارزیابی کیفی وضعیت ساختمان موجود و یا مراجعه به جداول مختلف ارائه شده توسط آیین نامه ها امکان پذیراست. در این خصوص،یکی از روشهای بهسازی لرزه ای، استفاده از پلیمرهای مسلح با الیاف (FRP) برای تعمیر و تقویت سازه هاست. FRP نوعی ماده مرکب متشکلاز بخش زمینه یا رزین انعطاف پذیر از جنس پلیمر می باشد که به وسیله الیاف با مقاومت و سختی بالا مسلح می شود. از ویژگی های مهم FRPمقاومت بالا، سختی زیاد، چگالی پایین، دوام، نفوذناپذیری، سهولت در حمل و اجرا را می توان نام برد. با استفاده از این مصالح در طرح هایبهسازی سازه های بتنی میتوان برای افزایش ظرفیت خمشی، ظرفیت برشی، شکل پذیری و مقاومت در برابر انفجار و ضربه استفاده نمود .روش دیگر استفاده از جداساز است بطوریکه این سیستم با جذب و اتلاف انرژی از انرژی ورودی ناشی از زمین لرزه از پریودهای حاویانرژی فاصله گرفته و از عمل تشدید جلوگیری می کند.

بهسازی لرزه ا ی، زلزله، الیاف (FRP) ، جداساز، تشدید