فاطمه جعفرپوریان - کارشناسی ارشد معماری ،موسسه آموزش عالی آپادانا ، ایران

طراحی پارامتریک به عنوان یکی از فناوریهای نوظهور طراحی با کمک رایانه (CAD) برای طراحی و تجسمدیجیتال در حوزه معماری، مهندسی و ساختوساز، به طور بالقوه راهی نوآورانه برای تولید راه حل های جدید تولید فر ممعماری ارائه میدهد. در چند سال گذشته ابزارهای رایانه ای برای ارائه ۱ پروژه های معماری گسترش زیادی پیداکرده اند؛ اما توسعه چندانی د ر ابزارهایی که به طراحان کمک کنند تا فرم های معماری را به روشی آسا ن و تعاملیایجاد کند، وجود نداشت ه است. متاسفانه تعداد معمارانی که ا ز این ابزارها برا ی تولید فرم استفاده کنند هم بسیار کمهستند. این مسئله به شناخت ناکافی ا ز ابزارهای جدید طراحی رایانه ای بازمی گردد که بررسی نمونه های موفق تاریخطراحی پارامتریک می تواند به پرشدن این خلا و تکامل این شناخت کمک کند. این مقاله با روش کیفی و رویکردتحلیلی و توصیفی با بررس ی آثار پیش پارامتریک، شبه پارامتریک و سپس آثار معماری پارامتریک معماران صاحبسبک، به تحلیل این رون د طراحی به منظور شناخت این مدل زاینده فرم در تاریخ معماری می پرداز د که نهایتا به تبیینسیر تحول تاریخی و تکامل طراحی پارامتریک، در معماری می انجامد.

معماری پارامتریک، طراحی پارامتریک، تکنولوژی معماری، معماری دیجیتال، نرم افزار های طراحی