سپیده اباذری - دانشجوی دکترای تخصصی معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی
سیدعطاء اله طاهایی - استادیار دانشکده معماری و شهرسازی،دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی

از قدیم الایام، انسان از طبیعت چیزهای زیادی آموخته است و در آینده نیز بیشتر خواهد آموخت. در عصر تغییر سریعامروزی، انسان ها خود را بیشتر در محاصره محیط انسان ساخت قرار می دهد. رقابت های مختلف در بازارهای ساختمان،شرکتها را به طراحی تمام ناپذیر ساختمان های جدید برمی انگیزد، که فرصت های متعددی را برای طراحان ایجاد میکندتا کاوش های جدیدی در رابطه هماهنگ بین انسان و طبیعت انجام دهند. سبک های معماری نقش مهمی در قرن ۲۱ ودر شرایط کنونی حایز اهمیت می باشد. معماری بایونیک در شرایط کنونی نقش اصلی در برآورده کردن مشکلات متعددزیست محیطی و اجرایی بنا ها ایفا می کنند. بدین جهت هدف از پژوهش مذکور رسیدن به شاخصه ها و ویژگی هایزیباشناسانه معماری بایونیک و تاثیر آن بر روی کشور های توسعه یافته و ایران می باشد. بدین جهت محققین از روشتوصیفی- تحلیلی و همچنین استنباطی برای بیان ویژگی های اصلی این سبک معماری بهره گیری کرده اند. نتایج پژوهش و یافته های تحقیق نشان می دهد که معماری بایونیک؛ مشکلات زیست محیطی را کاهش می دهد، ضریبعملکرد ساختمان را ۴ واحد افزایش داده است، بر روی عملکرد مسائل جانبی موثر بوده، سرعت اجرایی بالایی دارد،پاکیزگی بنا را ارتقا می دهد و آرامش بخشی مطلوبی به محیط از بعد زیباشناسانه می دهد. امید که نتایج پژوهش بهدیگر محققین برای شناخت سیر تاریخی معماری بایونیک کمک شایان توجهی بنماید.

معماری بایونیک، جریانات معماری معاصر، عوامل زیست محیطی، پایداری زیستی