رامین گیل خیری - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، موسسه آموزش عالی مارلیک، نوشهر، ایران

محیط به عنوان پدیده ای که انسان را بطور همه جانبه در بر گرفته است، تاثیرات بسیاری را بر همه جنبه های حیات اومی گذارد. از این رو انسان همیشه تعاملی تنگاتنگ با طبیعت و محیط پیرامون خود داشته و خود نیز نقش موثری در شکلدهی به آن ایفا میکند. در این میان کودکان به دلیل شرایط فیزیکی خود میزان تاثیر پذیریشان از محیط بیشتر است. بههمین دلیل یکی از عوامل موثر تربیتی در آموزش و پرورش جدید، نحوه معماری فضاهای آموزشی است. در تعلیم و تربیتجدید، فضاهای فیزیکی نه تنها یک محیط خشک و بی روح در فرآیند یادگیری محسوب نمیگردد، بلکه به عنوان یک عاملزنده و پویا در کیفیت فعالیتهای آموزشی و تربیتی نقش ایفا می کند. در این نگرش، تعلیم و تربیت، در یک نگاه سیستمی،چگونگی معماری مدارس و عناصر تشکیل دهنده آن مثل رنگ، نور، صدا، تجهیزات و...میتوانند در کنار سایر عوامل آموزشی وتربیتی اثرات قابل توجهی بر فراگیران و دانش آموزان باقی گذارند. نتایج تحقیقات اخیر بیان می دارد که ارزش این آگاهی هازمانی دو چندان میشود که ما به این واقف باشیم که این محیط ها علاوه بر تاثیر روی پیشرفت تحصیلی، یادگیری، خلاقیتوغیره نیز در این محیط ها دستخوش تغییر می شود و برای تغییر الگوی رفتار در مدارس باید هم محیط و هم رفتار به طورجداگانه مورد بررسی قرار گیرد و طراحی مدرسه به عنوان مکانی که کودک بعد از خانه بیشترین وقت خود را در آن سپریمی کند دارای اهمیت است و باید توجه ویژه ای بدان شود.

روانشناسی محیطی، سازه های معماری، محیط مدارس، خلاقیت کودکان