مرضیه علیخانی - دانشجو، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه فنی مهندسی بوئین زهرا، قزوین، ایران
نیوشا نصیری وطن - دانشجو، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه فنی مهندسی بوئین زهرا، قزوین، ایران
الهه اعظمی - دانشجو، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه فنی مهندسی بوئین زهرا، قزوین، ایران
معصومه ناصری - دانشجو، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه فنی مهندسی بوئین زهرا، قزوین، ایران

پیاده رو مهمترین بخش شبکه دسترسی شهری در مقیاس حرکت انسان است. پیاده روها به عنوان بخشی از فضاهایعمومی شهری شناخته میشوند. این فضا در برخی از شهرهای کشورهای در حال توسعه به خوبی مناسب سازی نشده وبه ویژه افراد معلول و کم توان قادر به استفاده از آن برای انجام امور خود نیستند. معلولین به عنوان بخشی از هر جامعهای دارای حقوق مشخصی همانند سایر افراد جامعه هستند. با بالا رفتن سطح رفاه اجتماعی توجه به افراد دارای معلولیتدر جامعه نیز بیشتر شده است، به طوری که این افراد هم حق استفاده عادلانه از فضاهای شهری را دارند، لذا در تمامیپروژه ها در سطح شهرها سعی شده، امکاناتی ایجاد شود تا همه افراد بتوانند به راحتی از آنها استفاده کنند. در این بینیکی از مهم ترین مشکلات معلولین، و عدم طراحی سلسله معابر و نبود فضاهای شهری مناسب برای آن ها است، زیراوجود معابر و پیاده روهای قابل استفاده برای معلولین، توان آنها را برای مشارکت در امور اجتماعی بیشتر میکند . در اینپژوهش ابتدا حداقل پارامترهای موثر برای استفاده معلولان از پیاده روها مشخص شده اند سپس با استفاده از روشتصمیم گیری چند معیاره تحلیل سلسله مراتبی پارامترها وزن دهی شده اند. و در نهایت در قالب یک جدول پیادهروهای مهم معابر محله دروازه شمیران تهران مورد ارزیابی قرار گرفته است و به ترتیب معابری که مناسب تر هستندالویت بندی شده اند.

مناسب سازی، پیاده رو، معلولین، حق شهروندی، فضای شهری، تحلیل سلسله مراتبی