امیرمحمد حسینی - کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه شهید بشتی تهران
اسماعیل اسکندری - کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه شهید بشتی تهران
میترا پارسائیان - دانشجوی دکتری برنامه ریزی شهری دانشگاه آزاد اسلامی قزوین

طی چند دهه اخیر گردشگری روستایی به عنوان ابزاری برای دستیابی به رشد اقتصادی وایجاد ثبات در اشتغال ، پویایی در صنعت وایجاد بازارهای جدید برای محصولات کشاورزی در نظر گرفته می شود؛ اما رشد سریع صنعت گردشگری فشار روزافزونی را بر محیط زیست درپی داشته است. ازاین رو برنامه ریزی دقیق حول محور گردشگری پایدار ضروری به نظرمی رسد. در این میان مناطق گردشگری که در پیرامونشهرهای بزرگ ق رار گرفته اند باگسترش شهر به تدریج جزو بافت و کالبد شهر قرار می گیرند و ضوابط شهرنشینی برآن حاکم می گردد و بکروطبیعی بودن خود را از دست می دهند . بنابراین در این پژوهش سعی بر این است ظرفیت تحمل محیط زیستی محدوده گردشگری درکه موردبررسی و محاسبه قرار گیرد . عواملی که در این تحلیل مورد بررسی قرار گرفته است عبارتند از : میزان مصرف برق وگاز ، سرانه فضای سبز ،منابع آب و فاضلاب ، دفن وبازیافت زباله. سپس با استفاده از ماتریس لئوپلد ، ارزیابی طرح ها ومداخله در کالبد وساختار طبیعی محدوده درمرحله ساختمانی و بهره برداری مورد ارزیابی قرار گرفته است.

تحمل محیط زیستی (EIA)، ماتریس لئوپلد ،گردشگری پایدار، درکه