متدولوژی تعیین شاخص دسترسی در سیستم حمل و نقل اتوبوسرانی: مطالعه موردی در شهر تهران
Publish place: 3rd National Congress on Civil Engineering
Publish Year: 1386
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 2,148
This Paper With 8 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
NCCE03_320
تاریخ نمایه سازی: 27 شهریور 1385
Abstract:
شبکه های حمل و نقل عموما توسط دو نقش مکمل یکدیگر قابل توصیف می باشند: قابلیت دسترسی به اهداف مختلف سفر و قابلیت حرکت جهت دستیابی به اهداف مورد نظر. در همین راستا، اندازه گیری قابلیت دسترسی در سیتم حمل و نقل ، هم برای پیش بینی مسافرین حمل و نقل و هم برای برنامه ریزی، مدیریت و ارزیابی خدمات حمل و نقل بسیار مهم و ضروری می باشد. در میان سیستمهای حمل و نقل عمومی، یکی از سیستم های کارا و موثر در کوتاه مدت، سامانه اتوبوسرانی می باشد. در این مقاله سعی بر آن است تا پس از معرفی مختصر روشهای تعیین شاخص دسترسی، اجزا مدلهای دسترسی و شرایط معیارهای دسترسی را بیان نموده و سپس با ارائه شاخص های مناسب و منطقی و با استفاده از مدلهاس ریاضی مربوطه، میزان سهولت دسترسی به سیستم حمل و نقل اتوبوسرانی را برای مسافرین حمل و نقل عمومی در نواحی مورد مطالعه تعیین نماییم. با استفاده از متدولوژی ارائه شده در این مقاله می توان با تعیین عوامل و شاخص های موثر در قابلیت دسترسی، وضعیت موجود سیستم حمل و نقل همگانی را مورد بررسی قرار داده و سطوح خدمت دهی این سیستم در نواحی مختلف شهر را شناسایی نمود.
Keywords:
Authors
افشین شریعت مهیمنی
استادیار دانشکده عمران دانشگاه علم وصنعت ایران هران
مرتضی خشای پور
کارشناس ارشد مهندسی برنامه ریزی حمل و نقل دانشگاه علم و صنعت ایران
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :