سیدنورالدین امیری - عضوهیات علمی دانشکده هنر و معماری دانشگاه خلیج فارس. بوشهر. ایران

از اولین شکل جابجایی انسان پیاده روی است بشر اولیه پیش از مهار و اهلی نمودن حیوانات با گام های خود سعی به تسخیرطبیعت و برآوردن نیازهای اولیه خود را برظرف می نمود. پیاده رو ی قدیمی ترین و اصلی ترین شکل جابجایی انسان در طولتاریخ است. تا پیش از پیدایش خودرو، سفرهای شهری براساس سهولت دسترسی و راحتی عابر پیاده استوار بوده است، اما بهتدریج با رشد شهرنشینی، گسترش شهرها و اختراع اتومبیل و رواج حرکت آن در فضاهای شهری، موجب از دست رفتنجایگاه و کاهش سهم سفر پیاده گردیده است و وابستگی بیش ازحد به آن باعث مشکلات متعدد زیست محیطی همچونترافیک، شلو غی و ازدحام وسایل نقلیه و عابران پیاده و تداخل آن ها با هم و عرض کم معابر و پیاده روها و ... در شهرهاخصوصا بخش های مرکزی و تجاری شده است. در دوران معاصر، برای بازگرداندن کیفیت های شهری به شهروندان و بازپسگرفتن استیلای شهر از اتومبیل و اعطای آن به صاحبان اصلی آن ها (یعنی شهروندان)، جنبش ها ی زیادی ظهور یافته است.در این پژوهش با استفاده از روشهای مطالعات کتابخانه ای نظریات و دیدگاه های مرتبط با پیاده روی بررسی می شود، بویژهدر فضاهایی که درصد قابل توجهی از فعالیت های تجاری را در بر دارد مورد مطالعه قرارگرفته است. یافته های پژوهش نشانمی دهد که قابلیت پیاده مداری در پیاده راه نسبتا خوب ارزیابی شده است که با راهکارهایی می توان به ارتقاء پیاده مداریباعث سرزندگی و شادابی و امنیت در فضاهای شهری بود و همچنین شاهد کاهش کمبود خدمات و کاربری های شهری باشیم.

فضای شهری، پیاده رو، خیابان، میدان