فریبا عین آبادی - غیردانشجو

یکی از مهمترین مسائل مدیران و برنامه ریزان شهری، تامین رضایتمندی شهروندان است. در این راستا برنامه ریزیشهری با ایجاد اعتماد اجتماعی مبنی بر تامین و پاسخگویی به حقوق عمومی و خصوصی شهروندان باید زمینه ساز یمطلوب و کاملی را در مشارکت شهروندان در تهیه، تصویب و اجرا ی برنامه مورد نظر را ا یجاد نماید. هدف این پژوهش،بررسی جایگاه شهروندی در راستای الگوها ی برنامه ریزی شهری می باشد. روش مطالعه در این پژوهش نیز به صورتتوصیفی و تحلیلی می باشد. جایگاه شهروند ی در الگو های برنامه ریز شهری، به ۵ رو تقسیم می گردد: ۱) الگو ی برنامهریز ی شهر ی فن محور، ۲) الگو ی برنامه ریز ی شهر ی گام به گام، ۳) الگو ی برنامه ریز ی شهر ی حمایتی، ۴) الگو ی برنامهریز ی شهر ی جنسیت محور- محی طی و ۵) الگو ی برنامه ریزی شهری با رویکرد واحدها ی همسایگی . برا ی تحققرضایتمند ی شهروندان و مشارکت آنان در امور شهر ی و همچنین رعایت موازین حقوق بشر، بایستی چارچوبیاستراتژیک برا ی ظرفیت ساز ی مدیریت شهر ی طراحی گردد. نتایج این پژوهش این مساله را مشخص می نماید که، آنچهامروزه در میان الگوها ی برنامه ریزی شهر ی به چشم م ی خورد، ناکافی بودن حضور مردم و عدم توجه مکفی به نیازهایاساسی آن ها در ایجاد محیط شهری است. در الگوهای برنامه ریز ی شهر ی، مشارکت برا ی گروه ها ی برگزیده ا ی از مردمفراهم می شود و بیش از آن که در جهت منافع جمعی باشد در جهت منافع گروهی و طبقاتی عمل می کند. نتیجه آنکه عموم شهروندان به شهر، منطقه و محله خود احساس تعلق و همبستگی نمی کنند. از این رو موضوع مورد ار ایه دراین پژوهش با هدف ارتقاء حس تعلق و خودمانی در بین شهروندان بوده که نهایتا سبب افزایش احساس آسایش وآرامش و... آنها و منجر به رضایتمند ی بیشتر عموم شهروندان می گردد.

شهروند، برنامه ریزی شهری، رضایتمندی، شهر