امجد فتاحی - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی و مدیریت شهری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد سنندج
فرزین چاره جو - استادیار گروه شهرسازی، واحد سنندج، دانشگاه آزاد اسلامی، سنندج، ایران

مقدمه و هدف: توسعه پایدار در مقیاس محله به معنای ارتقای کیفیت زندگی در شهر است که شامل همه ویژگی ها واجزای زیست محیطی، فرهنگی، سیاسی، اداری، اجتماعی و اقتصادی بدون ایجاد مانعی برای نسل آینده است. مانعیکه کاهش منابع طبیعی و افزایش کمبودهای محلی است. بازآفرینی بعنوان یکی از راهکارهای تدبیری در مواجه بافرسودگی بافتهای تاریخی است که لزوم توجه به ابعاد اجتماعی در آن بسیار حائز اهمیت می باشد. بر این اساسسرمایه اجتماعی بعنوان یکی از پتانسیلهای اجتماعی محله، مفهومی است که در بازآفرینی در دهه های اخیر اهمیتیویژه یافته است. هدف از انجام مطالعه حاضر ارزیابی نقش سرمایه اجتماعی در بازآفرینی بافت تاریخی – فرهنگیمطالعه موردی: شهر کرمانشاه محله جوانشیر می باشد.روش پژوهش: پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر نحوه گردآوری اطلاعات، پژوهشی توصیفی از نوعپیمایشی است. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی کارشناسان حوزه برنامه ریزی شهری و جغرافیا، و کارشناسانحوزه اجتماعی در شهر کرمانشاه در سال ۱۳۹۹ بود. با توجه به ماهیت موضوع پژوهش و جامعه آماری از روشنمونه گیری در دسترس استفاده شد. براساس فرمول نمونه گیری کوکران برای جامعه نامعین، تعداد کل نمونه ها را۳۸۴ نفر از کارشناسان مربوطه بود. ابزارگردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه ای که روایی آن توسط متخصصین وپایایی (۸۴ / ۰) تعیین گردیده و توسط پژوهشگر، بین افراد مورد نظر توزیع گردید. برای تجزیه وتحلیل اطلاعاتدر مرحله توصیف اطلاعات با استفاده از نرم افزار Spss نسخه ۲۲ و نرم افزار لیزرل (معادلات ساختاری) روشهای آمار استنباطی شامل آزمون کولموگروف- اسمیرنوف، رگرسیون، جهت بررسی فرضیه ها استفاده شد.یافته ها و نتیجه گیری: سرمایه اجتماعی و مولفه های آن اثر مثبت بر روی بازآفرینی بافت تاریخی – فرهنگیدارد؛ زیرا به ازای یک واحد تغییر در این متغییر ۴۷۷ / ۰ تغییر در متغییر وابسته (بازآفرینی بافت تاریخی – فرهنگیشهر کرمانشاه محله جوانشیر) ایجاد می شود.

سرمایه اجتماعی، بازآفرینی بافت تاریخی – فرهنگی، محله جوانشیر کرمانشاه