اسماء یزدان دوست - کارشناسی ارشد روانشناسی ، دانشگاه علوم پزشکی کاشان، کاشان، ایران

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش کفایت اجتماعی بر رفتار سازشی وکاهش پرخاشگری کودکان مبتلابه ADHDانجام شد. روش پژوهش حاضر آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری مورد نظر در این تحقیق مشتمل بردانش آموزان ۹ تا ۱۲ ساله مبتلا به اختلال نقص توجه - بیش فعالی بودند. در این پژوهش کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه - بیش فعالی به صورت یک در میان و تصادفی درگروه کنترل و آزمایش قرار می گرفتند و به اینصورت ۱۶ نفر به طور تصادفی با یکسان سازی (سن ، جنس ) دردوگروه آزمایش و کنترل (هرگروه ۸ نفر) جایگزین شدند. برای سنجش کفایت اجتماعی از پرسشنامه کفایت اجتماعی که توسط پرندین (۱۳۸۵ ) براساس مدل چهار بعدی فلنر ( ۱۹۹۰ ) استفاده شد. برای سنجش رفتار پرخاشگری از پرسشنامه ۴۳ سئوالی واحدی و همکاران استفاده شد و برای سنجش رفتار سازشی از مقیاس لمبرت و همکاران استفاده شد. برای تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد. تحلیل داده ها نشان داد در مرحله پس آزمون و پیگیری، بین دو گروه آزمایش و کنترل ، از لحاظ رفتار پرخاشگرانه با توجه به مداخله آموزش کفایت اجتماعی تفاوت معنادار وجود دارد.همین تفاوت از لحاظ رفتار سازشی نیز تفاوت معنادار را نشان داده است . بر اساس نتایج این پژوهش پیشنهاد می شود آموزش کفایت اجتماعی به عنوان یک برنامه مکمل آموزشی در مدارس در نظر گرفته شود.

کفایت اجتماعی ، رفتار پرخاشگری، رفتار سازشی .