پیام محمودی کردستانی - دانشجوی دکتری شهرسازی، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه هنر ، تهران، ایران
میترا حبیبی - استاد گروه طراحی شهری، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه هنر، تهران، ایران.

این مقاله بر پایه نظریه تولید اجتماعی فضا از هانری لوفور، به بررسی تجربه زیسته شهروندان در فضای شهری متمرکز است. حضوری که می تواند راه رهایی از روزمرگی و میل کردن به تجربه زیسته غنی تر باشد. به این منظور در نمونه موردی پیاده راه فردوسی شهر سنندج، ابتدا با بهره گیری از تکنیک مشاهده غیرمشارکتی به بررسی ضرب آهنگ های حاصل از حضور افراد در پنج گروه کودک و نوجوان، جوان و میان سال، سالمند، شاغل و دست فروش به تفکیک مرد و زن پرداخته شده و سپس با استفاده از تکنیک های رفتارشناسی، الگوی رفتاری استفاده کنندگان از فضا در روزهای کاری و تعطیل، برداشت، پیاده سازی و تحلیل شده است. نتایج مطالعات نشان می دهد که حوزه میانی خیابان (پل ملاویسی) به واسطه حضور فعال زنان و دست فروش ها، عرصه ای مساعد برای تجربه زیسته غنی تر است و هرچه به دو سوی ابتدا و انتهای خیابان نزدیک می شویم، به دلیل نزدیکی به مراکز فعالیتی رسمی و مالی-اداری نظیر بانک ها، پاساژها و ایستگاه های حمل و نقل عمومی، نظم خطی و روزمرگی جایگزین آن می شود.

تجربه زیسته، ضرب آهنگ کاوی، زندگی روزانه، روزمرگی، پیاده راه فردوسی سنندج