بهاره زارعی منش - فارغ التحصیل کارشناسی ارشد ترویج و آموزش کشاورزی دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز، شیراز، ایران
راضیه نامدار - دانشیار بخش ترویج و آموزش کشاورزی دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز، شیراز، ایران

سواد غذا در زمینه بهبود بخشیدن به برخی از جنبه­های ناامنی غذا، با افزایش قابلیت انعطاف پذیری و به حداکثر رساندن استفاده از منابع موجود، از پتانسیل های مهمی برخوردار است. این پژوهش با هدف بررسی شاخص­ها و عوامل موثر بر سواد غذا در میان خانوارهای روستایی با روش پیمایش در میان خانوارهای روستایی شهرستان دشتی استان بوشهر انجام شد. بر اساس فرمول کوکران و با استفاده از روش نمونه گیری چند مرحله­ای، تعداد ۲۳۲ خانوار  به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده­ها پرسشنامه بود که روایی و پایایی آن از طریق پایلوت و نظر اساتید بخش ترویج و آموزش کشاورزی مورد تایید واقع شد و تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم­افزار SPSS۲۵ انجام شد. نتایج نشان داد که میانگین سواد غذایی در بین خانوارهای روستایی با سطح تحصیلات و سطح درآمد مختلف، تفاوت معنی داری دارد. نتایج بررسی ارتباط علی متغیرها در قالب آزمون تحلیل مسیر نشان داد در بین متغیرهای وارد شده در مدل نشان داد میزان بهره گیری از خدمات اکوسیستم (با ضریب اثر ۷۲۵/۰)، نگرش نسبت به کشاورزی متعارف (۵۷۷/۰) و امنیت غذایی (۴۶۵/۰) دارای بیشترین تاثیر (مجموع اثرات مستقیم و غیر مستقیم) بر سواد غذایی روستائیان بودند و متغیر سن کمترین اثر (۲۲۵/۰) را داشت. در راستای بهبود سواد غذایی جوامع روستایی، شناسایی شیوه های علمی قابل ارائه در دوره های آموزش رسمی و غیر رسمی، توجه به  دانش تجربی روستائیان در رابطه با مواد غذایی و همچنین مدیریت مناسب آموزشی پیشنهاد می­گردد.

سواد غذا, امنیت غذایی, کشاورزی اکولوژیک, کشاورزی متعارف, خدمات اکوسیستم