هما دارابی - گروه مهندسی آب، دانشکده آب و خاک، دانشگاه زابل، زابل، ایران
محمد مهدی چاری - گروه مهندسی آب، دانشکده آب و خاک، دانشگاه زابل، زابل، ایران.
پیمان افراسیاب - گروه مهندسی آب، دانشکده آب و خاک، دانشگاه زابل، زابل، ایران.
حلیمه پیری - گروه مهندسی آب، دانشکده آب و خاک، دانشگاه زابل، زابل، ایران.
پریسا کهخا مقدم - گروه مهندسی آب ، دانشکده آب و خاک، دانشگاه زابل، زابل- ایران

روش فائو پن من-مانتیث به عنوان روش استاندارد، به داده های هواشناسی زیادی نیاز دارد. تهیه دقیق این داده ها در تمامی مناطق امکا ن پذیر نیست درنتیجه روش های جایگزین که به داده های کمتری نیاز دارند مورد بررسی قرار می گیرند. روش پریستلی- تیلور به داده های هواشناسی کم نیاز دارند و کاربرد آن ها در مناطقی که داده های هواشناسی در دسترس نیست می تواند مفید باشد. منطقه سیستان در جنوب شرقی ایران یکی از مناطقی است که با توجه به بادهای ۱۲۰ روز و تغییرات دمایی بالای شبانه روز در ایران منحصربه فرد است. هدف از این تحقیق ارزیابی تبخیر-تعرق روش پریستلی تیلور در مقایسه با روش پنمن- مونتیث فائو در منطقه بادخیز سیستان و اصلاح این معادله با توجه به شرایط باد برای منطقه سیستان می باشد. برای این منظور از داده های ۳۰ سال هواشناسی در منطقه سیستان استفاده شد. ضریب معادله پریستلی-تیلور (α_PT) یکی از مهم ترین پارامترهای این معادله است که در ارزیابی معادله به کار می رود. در معادله اصلی مقدار آن برابر با ۲۶/۱ می باشد. نتایج نشان داد که مقدار ضریب تبخیر در معادله اصلی (برابر با ۲۶/۱) برای منطقه سیستان مناسب نمی باشد و باید اصلاح شود. مقدار اصلاحی آن بین ۰۲/۱ تا ۱۱/۶ متغیر بود. میانگین مقدار α_PT برابر با ۱۸/۲ به دست آمد که ۷۳% با مقدار معادله اصلی (۲۶/۱) متفاوت است. همچنین یک رابطه رگرسیونی بین سرعت باد و α_PT (α_(PT-U۲)) ارائه گردید. نتایج نشان می دهد که مقدار تبخیر تعرق به دست آمده با استفاده از α_(PT-U۲) با NRMSE برابر با ۶/۱۱ درصد شاخص توافق برابر ۹۸ دارای بهترین نتایج است.

تبخیر-تعرق, پریستلی-تیلور واسنجی, سرعت باد