انیس اشرف گنجوی - دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان
رضا وزیری نژاد - دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان
حسن احمدی نیا - دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان
اقدس صوراسرافیل - دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان
محسن رضائیان - دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان

زمینه و هدف: خودکشی با مفهوم پایان دادن به زندگی بشر یکی از بالاترین علت­های مرگ در جهان محسوب می شود. هدف از انجام مطالعه حاضر تعیین همبستگی میزان خودکشی با شاخص های آدم کشی، صلح، امید به زندگی، توسعه انسانی و نابرابری جنسیتی و مقایسه این شاخص­ها در سال ۲۰۱۶ و ۲۰۱۹ در کشورهای مختلف جهان بود. مواد و روش ها: در این مطالعه اکولوژیک، اطلاعات متغیرهای مطالعه از گزارش­ها و وب سایت­های معتبر جهانی برای ۱۴۴ کشور جهان استخراج شد. همبستگی میان متغیرهای مطالعه با آزمون Spearman بررسی شد. سپس از رگرسیون خطی برای بررسی ارتباط هر شاخص با میزان خودکشی استفاده شد. هم­چنین، میانگین و میانه متغیرها در سال ۲۰۱۶ و ۲۰۱۹ با استفاده آزمون t زوجی و آزمون Wilcoxon مقایسه شد.      یافته­ها: در کشورهای مورد مطالعه، میانه میزان خودکشی در سال ۲۰۱۹ (۱۵/۷) نسبت به سال ۲۰۱۶ (۲۵/۷) در هر ۱۰۰,۰۰۰ نفر کاهش داشت. نتایج آزمون همبستگی نشان داد که ارتباط خودکشی با نابرابری جنسیتی مستقیم بود (۴۰۶/۰=r، ۰۰۱/۰P<). هم­چنین، همبستگی میزان خودکشی با شاخص آدم کشی (۲۶۰/۰-=r، ۰۵/۰>P) و صلح (۳۷۱/۰-=r، ۰۰۱/۰P<) در این مطالعه معکوس بود. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد متغیرهای مستقل نابرابری جنسیتی، آدم کشی، صلح و امید به زندگی احتمالا می­توانند پیش­بینی کننده تغییرات شاخص خودکشی در کشورهای مورد مطالعه باشند. نتیجه­گیری: بر اساس نتایج مطالعه حاضر، خودکشی با شاخص­های نابرابری جنسیتی، آدم­کشی، صلح و امید ­به ­زندگی ارتباط دارد. به نظر می­رسد کاهش نابرابری­های اجتماعی می­تواند به پیش­گیری از خودکشی در سطح جهان بی­انجامد. واژه­های کلیدی: خودکشی، آدم کشی، شاخص صلح، امید به زندگی، توسعه انسانی، نابرابری جنسیتی

Suicide, Homicide, Peace index, Life expectancy, Human development, Gender inequality index, خودکشی, آدم کشی, شاخص صلح, امید به زندگی, توسعه انسانی, نابرابری جنسیتی