محبوبه لرمحمدحسنی - بخش مهندسی آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران
رضوان طالب نژاد - بخش مهندسی آب و مرکز مطالعات خشکسالی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران
مسعود نوشادی - بخش مهندسی آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران

محدود بودن منابع آبی و وجود خشکسالی ها و کمبود منابع آب شیرین و کاهش کیفیت منابع آبی، کمبود غذا را روز به روز تشدید می کند. به منظور بررسی اثر سطوح مختلف شوری و کم آبیاری بر رشد، اجزا محصول ذرت و بهره وری آب، آزمایشی  در مزرعه ای تحقیقاتی بخش مهندسی آب دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز سال ۱۳۹۸ در منطقه باجگاه استان فارس انجام شد. آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار به اجرا درآمد، چهار سطح شوری آب آبیاری شامل شاهد ۶/۰، ۲، ۵/۳ و ۵ دسی زیمنس بر متر و سه سطح آبیاری شامل آبیاری کامل، ۷۵ و ۵۰ درصد آبیاری کامل اعمال گردید. حداکثر مقدار محصول دانه، تعداد دانه در بلال و کل ماده ی خشک در تیمار آبیاری کامل با شوری ۶/۰ دسی زیمنس بر متر مشاهده گردید. افزایش شوری از ۶/۰ تا ۵/۳ دسی زیمنس بر متر اثر معناداری بر روی شاخص برداشت نداشت. افزایش تنش به ۵۰ درصد آبیاری کامل به طور متوسط باعث افزایش ۲۳  درصدی بهره وری مصرف آب محصول دانه شد. حداکثر مقدار بهره وری مصرف آب ماده ی خشک  ۰۶/۳ کیلوگرم بر مترمکعب در تیمار ۵۰ درصد آبیاری کامل با شوری ۲ دسی زیمنس بر متر مشاهده گردید؛ بنابراین در شرایط کمبود آب از دیدگاه مدیریت منابع آب و مدیریت شوری خاک با در نظر گرفتن آبشویی نمک برای جلوگیری از آسیب تحمع نمک در خاک، تیمار ۵۰ درصد آبیاری کامل با شوری ۲ دسی زیمنس بر متر به دلیل بهره وری بیشتر آب و شیب کمتر کاهش محصول به ازای یک واحد افزایش شوری، توصیه می شود.

آبیاری موضعی, بهره وری آب, حد آستانه شوری عصاره اشباع آب خاک