فرناز موتمن - دانشجوی کارشناسی ارشد، گرایش سازه های هیدرولیکی، دانشگاه شیراز
محمدرضا هاشمی - استادیار بخش مهندسی آب، دانشگاه شیراز

امروزه پیش بینی الگوی تراوش در محیطهای متخلخل اغلب بر اساس ملاحظات ناحیهی اشباع در حالت جریان ماندگار می باشد. این فرضیات گاهی اوقات بهویژه برای خاکهای ریزدانه می تواند نتایج را دور از واقع نماید. نمونهی بارز این مسائل، دایکهای ساحلی هستند که به دلیل جزرومد، حالت جریان عمدتا ناماندگار بوده و تراوش در نواحی اشباع و غیراشباع می باشد. هدف از تحقیق حاضر این است که مسئله ی تراوش دایکها در واقعیترین حالت ممکن مدلسازی شده و رفتار دایک در این نوع تحلیل با تحلیل ساده سازی شدهی جریان ماندگار در ناحیهی اشباع مقایسه شود. جهت بررسی این مسئله از اعمال روش عناصر محدود بر روی یک دایک ساحلی نمونه استفاده شده و تأثیر این نوع تحلیل ها بر روی رفتار سازه ای دایک نظیر پایداری شیب نیز مطالعه شده است. نتایج نشان داد که لحاظ کردن شرایط ناماندگار و در نظر گرفتن ناحیه ی غیراشباع، نتایج را تا حدود زیادی تحت تاثیر قرار می دهد .

دایک ساحلی، تراوش، شرایط ناماندگار، جریان غیراشباع، جزرومد