ارزیابی اثربخشی زئوپلانت و بیوچار ضایعات نیشکر بر میانگین وزنی قطر خاکدانه ها و حدود آتربرگی خاک های آلوده به مواد نفتی
عنوان مقاله: ارزیابی اثربخشی زئوپلانت و بیوچار ضایعات نیشکر بر میانگین وزنی قطر خاکدانه ها و حدود آتربرگی خاک های آلوده به مواد نفتی
شناسه ملی مقاله: JR_IJSWR-52-2_007
منتشر شده در در سال 1400
شناسه ملی مقاله: JR_IJSWR-52-2_007
منتشر شده در در سال 1400
مشخصات نویسندگان مقاله:
نیلوفر محمدی - Soil Science Dep. Faculty of Agriculture, Shahid Chamran University of Ahvaz. Iran
عطااله خادم الرسول - Assistant Professor of Soil Science Department, Faculty of Agriculture, Shahid Chamran University of Ahvaz, Ahvaz, Iran.
خلاصه مقاله:
نیلوفر محمدی - Soil Science Dep. Faculty of Agriculture, Shahid Chamran University of Ahvaz. Iran
عطااله خادم الرسول - Assistant Professor of Soil Science Department, Faculty of Agriculture, Shahid Chamran University of Ahvaz, Ahvaz, Iran.
یکی از مهمترین آلایندههای آلی، هیدروکربنهای نفتی هستند که غالبا از طریق صنایع نفت وارد محیطزیست پیرامونی میشوند. در این پژوهش تاثیرات زئوپلانت و زغالزیستی باگاس بهعنوان اصلاح کننده های آلی-معدنی و آلی بر برخی از ویژگیهای فیزیکی و مکانیکی خاکهای آلوده، در محدودهی میدان نفتی اهواز-منطقهی بهرهبرداری نفت و گاز کارون ارزیابی شد. پس از بازدیدهای میدانی و نمونهبرداری به روش سیستماتیک کاملا تصادفی درون بلوک، نمونههای خاک مناطق آلوده به هیدروکربنهای نفتی، به گلدان منتقل و سپس تیمارهای آزمایشی در سطوح ۲، ۴ و ۶ درصد وزنی به خاک افزوده شدند. نمونه خاکهای آلوده، برای مدت زمان ۱۰۰ روز انکوباسیون شدند و در طول دورهی انکوباسیون رطوبت خاک در سطح ۲۵ و ۵۰ درصد ظرفیتزراعی (FC) تنظیم گردید. پس از اتمام دورهی انکوباسیون پارامترهای پایداری خاکدانه، شاخص تردی خاکدانه، حدود آتربرگ و کلاس آبگریزی خاک اندازهگیری شد. نتایج نشان داد در اثر افزودن زئوپلانت با سطح ۶ درصد و رطوبت ۵۰ درصد FC، میانگین وزنی قطر خاکدانهها (MWD) از ۳/۱ میلی متر در تیمار شاهد به حدود ۶/۰ میلی متر کاهش یافته است. برای هر دو تیمار، با افزایش سطح تیمار، شاخص تردی افزایش یافت که این افزایش در سطح رطوبتی ۵۰ درصد FC بیشتر بوده است؛ ولیکن در سطح ۶ درصد، کاهش در شاخص تردی خاکدانه مشاهده شده است. افزودن زغالزیستی در سطوح ۲ و ۴ درصد، MWD را کاهش داده است؛ درحالی که افزودن ۶ درصد زغالزیستی منجر به افزایش MWD، بهعنوان شاخص پایداری خاکدانهای شده است. نتایج نشان داد که افزودن تیمارهای زئوپلانت و زغالزیستی باگاس سبب افزایش رطوبت حدروانی و حدخمیری خاک و در نتیجه کاهش شاخص خمیرایی (Plastic index, PI) شدهاند. در مجموع، تیمارهای آلی-معدنی بر روی ویژگیهای فیزیکی و مکانیکی خاک تاثیرگذار بوده است. بدین ترتیب نیاز است مقدار و چگونگی افزودن تیمارها به خاک لحاظ شده و بهعنوان راهکاری مدیریتی در هرم تصمیمگیری دیده شود.
کلمات کلیدی: Friability index (FI), Atterberg limits, soil structure amendment, aggregate stability, plastic index (PI)
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1658893/