فرید فروغی - (Assistant Professor, Department of Range and Watershed Management, College of Agriculture and Natural Resources of Darab, Shiraz University, Darab, Iran)
راحیل ابراهیم پور - (Undergraduate student, Department of Range and Watershed Management, College of Agriculture and Natural Resources of Darab, Shiraz University, Darab, Iran)

یکی از مهمترین مواردی که همواره سلامت جوامع بشری را با تهدید مواجه ساخته آلودگی مواد غذایی به فلزات سنگین و رسیدن به محدوده خطر است. برای انجام این تحقیق در یک مطالعه موردی و کار آزمایشگاهی مقادیر عناصر سنگین (Cd،Zn ،Cu ،Pb ، Mn ، NiوFe) و پتانسیل خطر آنها برای سلامت انسان از طریق مصرف نمک دریاچه مهارلو و معدن کرسیا برای دو گروه پذیرنده کودک و بزرگسال بررسی گردید. برای انجام این تحقیق از دریاچه مهارلو و معدن نمک کرسیا نمونه­گیری شد و عناصر سنگین آن تعیین گردید. مقادیر ورود روزانه عناصر به بدن تعیین و با مقدار مرجع مقایسه شد. مقادیر پتانسیل خطر برای تمامی عناصر نمک دریاچه مهارلو برای بزرگسال و کودک کمتر از یک بود. این گفته به این معنی است که خطر ناشی از فلزات مورد بررسی در محدوده قابل قبول قرار دارد. برای نمک کرسیا مقادیر پتانسیل خطر برای فلز Pb و گروه کودک بیشتر از یک و برای بقیه فلزات (کودک و بزرگسال) کمتر از مقدار یک بود و نشان می­دهد که احتمال بروز آثار سوء بیماری­های غیر سرطانی برای کودکان وجود دارد. در بین فلزات مورد بررسی، برای نمک دریاچه مهارلو و نمک کرسیا بیشترین مقدار پتانسیل خطر (برای میانگین نمونه­ها) برای فلز Pb و کمترین آن برای فلز Zn به­دست آمد. مقدار شاخص خطر­پذیری برای فلزات مورد بررسی برای بزرگسال و کودک، برای نمک مهارلو کمتر از یک و برای نمک کرسیا بیشتر از یک بود که نشان می­دهد اثرات سوء بیماری­های غیر سرطانی به­دلیل مصرف عناصر سنگین ناشی از مصرف نمک کرسیا وجود دارد. مقدار آستانه نمک مصرفی برای سطح خطر ۱، خطر مزمن ناچیز برای نمک مهارلو برای کودک و بزرگسال به ترتیب برابر ۸/۱۰۰۳ و ۴/۴۱۳۳ mg/day و برای نمک کرسیا برای کودک و بزرگسال به ترتیب برابر ۲/۱۳ و ۵/۵۴۳ mg/day تعیین گردید.

risk assessment, Environmental Pollution, Heavy metals, Maharloo lake, Korsia