امیلیا نرسیسیانس - استادیار گروه انسان شناسی دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران
آرمان لوکس - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه دولتی معماری و عمران ایروان، ارمنستان

مقاله حاضر در سه بخش ارائه می شود. در بخش نظری سعی خواهیم کرد به موضوع مدرنیزاسیون و مدرنیزاسیون معماری با معنی کلی آن و مدرنیزاسیون معماری در ایران با معنی خاص آن با تکیه بر ویژگیهای سیاسی، اجتماعی تاریخی اواخر دوره قاجار تا پایان دوره پهلوی دوم بپردازیم. بررسی نقش جامعه ایرانیان ارمنی در فرآیند هنری و فنی هم در این بخش ارائه خواهد شد. قسمت دوم مقاله به تاثیر تحولات سیاسی اجتماعی در معماری پایتخت و در حیطه ابنیه دولتی و خصوصی اختصاص خواهد داشت. همچنین چگونگیایجاد بناهای خصوصی و بافت فرهنگی اجتماعی ساکنان این ابنیه از نظر شکلگیری طبقات جدید و پاسخگویی به نیازهای برخاسته از سبک زندگی نوین از منظر انسانشناسی، مورد بررسی قرار خواهد گرفت. معرفی چند معمار ارمنی که توانستهاند با درک نیازهای خویش دست به خلق آثار معماری به عنوان یادگارها و انعکاسی از تحولات فرهنگی روزگار خود بزنند قسمت سوم و پایانی تحلیل ارائه شده در مقاله را تشکیل میدهد.

ارامنه ایران, معماری مدرن, تهران