امین احمدی
برزو عسگری پیربلوطی
ساناز امامی ییلاقی

پس از مراحل اولیه و ثانویه تولید از مخازن هیدروکربوری، بخش زیادی از هیدروکربور درون حفرات سنگ مخزن تحت تاثیر نیروهای مویینگی باقی می ماند که تولید آن نیازمند روش های ازدیاد برداشت است. یکی از این روش ها تزریق آلکالین-سورفکتانت-پلیمر است که می تواند اثر چشمگیری بر افزایش برداشت نفت داشته باشد. در این روش سورفکتانت حاضر در محلول ASP باعث کاهش کشش سطحی نفت و سیال تزریقی می شود. همچنین سورفکتانت درجای -حاصل از واکنش خنثی شدن اسیدهای آلی در نفت سنگین با آلکالین تزریقی- باعث کاهش مضاعف کشش سطحی و آزادسازی بیشتر نفت می شود. پلیمر نیز به منظور افزایش گرانروی سیال و حداقل نمودن پدیده انگشتی و بهبود تحریک پذیری استفاده می شود. هدف از این مطالعه مقایسه افزایش تولید و ارزیابی سناریوهای مختلف از جمله تزریق سورفکتانت، تزریق آلکالین-سورفکتانت، آلکالین-سورفکتانت-پلیمر با تخلیه طبیعی است. به این منظور سناریوهای مختلف با استفاده از نرم افزار ECLIPSE ۱۰۰ شبیه سازی شد. نتایج نشان داد که استفاده از آلکالین- سورفکتانت-پلیمر باعث افزایش بازیافت نفت، کاهش افت فشار و کاهش تولید آب در مقایسه با سایر سناریوها می شود.

نیروی مویینگی, ازدیاد برداشت, آلکالین, سورفکتانت, پلیمر