پیش بینی ابعاد خودکارآمدی تدریس آموزشگران کشاورزی، بر مبنای راهبردهای تدریس
عنوان مقاله: پیش بینی ابعاد خودکارآمدی تدریس آموزشگران کشاورزی، بر مبنای راهبردهای تدریس
شناسه ملی مقاله: JR_IJAEDR-51-4_013
منتشر شده در در سال 1399
شناسه ملی مقاله: JR_IJAEDR-51-4_013
منتشر شده در در سال 1399
مشخصات نویسندگان مقاله:
پریسا پای خسته - کارشناسی ارشد آموزش کشاورزی دانشکده اقتصاد و توسعه کشاورزی، دانشگاه تهران، کرج، ایران
میلاد جودی دمیرچی - کارشناسی ارشد مدیریت کشاورزی، دانشکده اقتصاد و توسعه کشاورزی، دانشگاه تهران،کرج، ایران
محمد رضا شاه پسند - عضو هیات علمی مرکز آموزش عالی امام خمینی، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، کرج، ایران
نجیمه اسماعیلی - کارشناسی ارشد ترویج و آموزش کشاورزی، دانشکده اقتصاد و توسعه کشاورزی، دانشگاه تهران، کرج، ایران
خلاصه مقاله:
پریسا پای خسته - کارشناسی ارشد آموزش کشاورزی دانشکده اقتصاد و توسعه کشاورزی، دانشگاه تهران، کرج، ایران
میلاد جودی دمیرچی - کارشناسی ارشد مدیریت کشاورزی، دانشکده اقتصاد و توسعه کشاورزی، دانشگاه تهران،کرج، ایران
محمد رضا شاه پسند - عضو هیات علمی مرکز آموزش عالی امام خمینی، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، کرج، ایران
نجیمه اسماعیلی - کارشناسی ارشد ترویج و آموزش کشاورزی، دانشکده اقتصاد و توسعه کشاورزی، دانشگاه تهران، کرج، ایران
خودکارآمدی باورهای یک شخص در مورد توانایی هایش برای سازماندهی و اجرای اعمال لازم برای دستیابی به نتایج موردنظر میباشد. از اینرو، تحقیق حاضر با هدف پیشبینی ابعاد خودکارآمدی تدریس آموزشگران کشاورزی بر مبنای راهبردهای تدریس انجام شد. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و داده ها به روش پیمایشی گردآوری شد. از نظر امکان و میزان کنترل متغیرها هم از نوع پژوهش علی- مقایسه ای محسوب میشود. هدف پژوهش پیشبینی سطح ابعاد خودکارآمدی تدریس آموزشگران کشاورزی بر مبنای راهبردهای تدریس در کلاس بود. به این منظور، جامعه آماری متشکل از ۲۱۰ نفر از آموزشگران مراکز آموزش عالی علمی کاربردی کشاورزی استان تهران و البرز بود که با استفاده از فرمول تصحیح جامعه معین، از ۱۳۰ نفر از ایشان به روش نمونهگیری طبقهای تصادفی نظرخواهی صورت گرفت. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامهای استاندارد بود که وضعیت روایی آن به سه صورت صوری، سازه و تشخیصی تایید شد و وضعیت پایایی آن با محاسبه آلفای کرونباخ و ضریب پایایی ترکیبی صورت گرفت. روش غالب آماری مدلسازی معادلات ساختاری به روش حداقل مربعات جزیی بود. نتایج نشان داد بین راهبردهای تدریس و شش بعد خودکارآمدی تدریس (انگیزش بخشی به فراگیران، تطابق با تغییرات، تعامل با والدین فراگیران، حفظ شان آموزشگری، خودکارآمدی در آموزش، سازگار نمودن آموزش با نیازهای فردی) رابطه معنیداری وجود داشت. از اینرو، هر چه راهبردهای تدریسی که آموزشگر در کلاس درس استفاده میکند مناسب تر باشد، خودکارآمدی آموزشگر افزایش میباید و این افزایش خودکارآمدی باعث تمایل آموزشگران، اشتیاق، تعهد، انگیزه و اختصاص زمان بیش تر برای یادگیری دانشجویان می شود. این امر در نهایت، موجب پیشرفت تحصیلی دانشجویان میگردد. از اینرو، برگزاری دورههای آموزشی برای آموزشگران، که به ارتقا مهارت تدریس آنها منجر میشود؛ راهکار مناسبی برای ارتقا خودکارآمدی آنهاست.
کلمات کلیدی: باورهای خودکارآمدی, خودکارآمدی تدریس, ارتقا مهارت تدریس, آموزشگران کشاورزی
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1659333/